Sélection du jury 2017 (complet)
Sélection du jury (fre) 2017.pdf
Sélection du jury (gal) 2017.pdf
Brezhoneg (417) | Gallaoueg (72) | Galleg (475) | Yezh all (10) |
---|---|---|---|
Kousk 'ra a c'hazh du arabat treuziñ e hent logod divergont Kamm digamm an hent Kreskiñ ra ar vugale Pephini e doull Gourhent pe hent-dall da belec'h vezon kaset ? Koumoul 'zo fenoz Ar gwennojennoù a c’hell kas a-wechigoù d’an draezhennoù Poulligoù dour mor delioù, fank, kanevevedenn maen e kreiz an hent. Ar riboul ‘c’hwezh vat ha mont a ran da bourmen ha d’ar gêr e yan. Takadoù glizh gleb an delioù marv a gouezh bleunioù ar ribin. An hentig pri gleb sec’het gant an heol a zro da zouar. War an hent bihan emaon o vale dousig pegen plijus e‘. An heol kuzhet ar gouloù mouget buan arc’hoazh adc’hanet. Pa cheñch an amzer e yan gant an hentig bras sell'ran ouzh an oabl. C’ hoant ‘meus da vont gant ar c’harront iskis ha brav gant ma c’hoar vihan. War an hentig brav an heol zo lufrus ar gwez bras divent. Toullig-an-noz : 'tre an elez hag ar sent An dud gant ho hent Er we'enn avaloù lutigoù ruz enaouet war hent Nedeleg An del a ya Lec'h ma vezont kaset Gant an avel ur c'haz genou gell tal an iliz, den ebet flouret gan Nina ur c'haz genou gell tal an iliz, den ebet, flouret gan nina Mor a otoioù Gronnet get jiganted vil Beg lontek Pariz Monet betek penn Hentoù-dall an nevez-amzer Gloar ar yaouankiz Gwagennoù solut E fank dous ar gouiañv du Minotenn ar saout Bod avaloù stoup Japan hag iliav : frouezh kentañ ar goañv. Da werzhañ, da werzhañ tiez didud Kemperle ur c'hazh war ar straed. Mai-Ewen hag Annig o flapiñ war ar straed eñvorennoù bugaleaj. Heol gwenn, hent GR Nina o tizoeiñ distruj he zachenn c'hoari. Hent hir ar gwesped Azia betek gwenn-tilh ar blasenn un neizh pe ur voullenn Nedeleg ? Heol dallus, skedus trellus, burlutus war straedoù Kemperle. E we'nn tilh an iliz ur boked lugelloù tredan o c'hortoz an noz. Ur c'hazh jantil-tre flouret ganin war ar straed en disheol yen. 'Ba hent Bel Air, me wel div skol kozh kozh hag ur jardin kaer. ba hent bel air me welan div skol kozh kozh an ur jardin ker Blev amaouret ma merci un dansig kaer en avril troidell ar vuhez. Ur pesk e ma oabl hag ar gwez kounaret e rouedoù an amzer Ma hent a cheñcho diouzh an hentenn a dapin diouzh ar choaz a rin. Un hent eeun pe gamm gwenojennoù leun a riskl un dazont posubl. Hir, berr ar vuhez kozh pe abred ne ra forzh mervel a reomp. Hentoù ar repuidi hentoù dañjerus hentoù ar marv. C'hoant ' m eus cheñch ma hent, ober ar pezh 'm eus c'hoant-me, kenderc'hel g'ar vuhez... Pres warnon... da gant ugent er riboul, betek gwelet fin an hent. D'ar red ' hamp hiziv an hentoù risklus spontus d'ar marv on aet. Mont Kuit da Bempoull war hent ma buhez terminus,diskennomp holl. War hent an dazont dañjeriou ha Toulloù - trap hent eeun difin. An hent leun a erc'h ar bed stanket en e di bed yen ha marv. N'hallez ket kompren ar pezh emaomp oc'h ober n'eo ket an hent mat. Hent betoñs pe vein ? aesoc'h, diaesoc'h ? choaz start; sichenn da vuhez. Heol tomm, mor yen ha ma beaj diwezhañ beaj ar marv. Ne gomprenez ket moarvat e kendalc'ho an hent-mañ hepdon War an hent mat poent eo echuiñ gantañ hir-tre ma hent. Tapet eo bet ar brizonidi vrudet met ne bado Ket Un hent gwarezet gwirionez dizoloet buhez vestroniet. Hentoù an douar, hentoù distabil ar mor. marvet on fenoz. Karout ‘rajen gwelet erc’h o kouezhañ war an hent, hir ha gwenn. Ur c’harr-tan war an hent, e brenestier digor-bras, klevout ‘ran sonerezh. Gouloù an otoioù war an hent du, an dazont el latar. Ur c’helc’hiad oc’h adkregiñ, nerzh-red an dour a-benn dezhañ, un eog o tistreiñ d’e vammenn. War va hent e adkavan liv glas ha sarac’h an delioù, blaz trenk va yaouankiz. Ur c’hleuz don e-kreiz un hent, kollet va spered. Mein gris-teñval gwechall gwenn-kann, war hent va awen. C’hwez an dazont, na re verr eo hent ar yaouankiz ! Kalz goulennoù, a-benn nebeut, dibab da hent. Ur vag, an avel o yudal, war un hent difin, loc`het evit tro ar bed. C’hwez ar gwin tomm er yenijenn, ar c’histin krazet hag ar saprenn, tad ruz ‘zo war an hent. Eus gouloù-deiz betek serr-noz, hentañ a rez an den, d’ar baradoz pe d’an ifern. Bale war an hent bras, trouz ar gouelini penn-du c’hwez sall ar mor bras. En va oto war an hent, pladet war an azezenn, o c’hortoz bezañ erruet. Suterezh an tren, dek eur en noz du, ur c’horn-boud a glevan. Toufor an dervezh, arnev en abardaez, c’hwez an hentoù tomm. Ar mor o krozal, richan al laboused, me o vageal. Trouz fromus da c’hoarzhoù, delioù o kouezhañ warnon, setu penn ar wenodenn. Distruj ar mekanikoù war hent an difraostañ, breinañ ar blanedenn. O tremen dre ar vered, war hent ar marv, an avel o ouelañ. E-tal ar Meurvor, gwelout Amerika, hag hentoù eno. Flikflok ar glav war an hent, c’hwez c’hwerv er-maez, soñj er bed beuzet. Sklêrijenn ouzh va dremm, an heol o tont d’ar vuhez, glizh liesliv tro-dro d’an hent. E penn an hent, delioù o kouezhañ, an avel o c’hwezhañ. An otoioù o storlokat, al laboused o richanañ, me en va sav, o selaou. War an hent er c’hoad, hern ur marc’h o sklokat, o heuliañ ac’hanon. Gourvezet en ambulañs, ar gouleier o tañsal, emgav en ifern. Red an dour gant e hent, un nadoz-aer o kanañ, ar goañv o vervel. Hent ar sklêrijenn, eñ o welet anezhi, echuet en un taol. Ul lestr meurdezus oc’h en em silañ en hent-mor etre ar c’herreg. Ar blanedenn c’hlas en egor, o treiñ hag o tistreiñ, o heuliañ hent ar stered. Ur voutailh er mor trouz an avel en va fenn, hent ar gwagennoù. Ne c’hellomp ket cheñch dallidigezh an dazont, hent ar vuhez eo. O treuziñ un hent, setu un oto, unan all marv. Ur c’harr-nij en hent, c’hwez an tan o tont, setu unan n’erruo ket. War hent ar parkeier, an dañvad a vegeilh betek fin e vuhez. Al louarn orañjez, o tremen war an hent, etre div wezenn. Ar c’horn-boud, ar starderez, e penn ur wenodenn, riell, ur gwallzarvoud. Ar c’houmoul o leñvañ, blaz an dour sall pa vez glav, deuet dall gant an heol. Hentañ an otoioù, gwallzarvoudoù bemdez, ur c’hi o tremen. Otoioù a ruilh warno, den ne zouj outo, hiziv-an-deiz e pep lec’h. Hentoù ar spered, kuzh ha tort, da welet `petra ? Hent ar valafenn, heuliañ anezhi ha chom a-sav. Un hent bihan war-zu ar Su, c’hwez ar c’hwalen hag an erc’h, ne ziskennomp ket mui. Tremen war ur wenodenn, santout an aer o freskaat, ar mor sioul o paouez kuitaat. Ur familh loened, o redek war an hent, trellet gant daoulagad an otoioù. An hentoù treuzet e-kerzh bloavezhioù, pouez ar skuizhder warno. Gouzañv ar roudoú, strivañ da bep eur, hent douar pe vetoñs. Sklokat ‘ra marc’h an Ankou, war hent an ifern, ar re varv o heuliañ. Strakata ‘ra ar glav, o kouezhañ war an hent, o skornañ er goañv. Kemer penn en hent, leñvañ en va c’hlogorenn, sot gant ar boan. War an hent emaon, o tiskargañ va c’halon, o soñjal en va bro. Huchadennoù en trepasioù, son ar c’hloc’h, trouz ebet ken. Klevout un oto, a-raok gwelet anezhi, santout an avel o tremen. Roudoù ur c’hwez fetis, dilerc’hioù ur blaz c’hwerv, hent ar breinadur. Drask an tan skedus, dirak an ifern dilufr, chiflikat war hent en neñv. Terduet hentoù nevez, glas ar glav, otoioù o fraoñval. Da heul pep korn-tro, digor un hent nevez, kavout un ardremez. O vale war an hent, klask ur poell lañsus, buhez vrein didalvoud. Kammdroioù distummet, kudennoù ar vuhez, blaz an diaester em c’halon. Mintin kentañ ar bloaz, war hent-dall an noz, ul letern o lintrañ. Gwenodenn didud, tremen ebet ken, e-touesk al linad. Kousket war an hent, ur c’harr o tremen, drastet va empenn. E-kreiz an hent bras, ul loen o redek, e vuhez en arvar. Kuzh-kuzh ‘vez graet gante krabennoù lakaet en noazh, ha goloet gant an amzer. Buhez hag anaoudegezh, hentoù glas o tiwanañ mouezhioù lirzhin, tonioù kerdin. Un hent bleuniek, mennozhioù dirollet, an avel o kanañ. Hent ar garantez, daouarn o kejañ, laboused o kanañ. Ul logodenn war an hent, va c’hazh o sellet outi, paket etre e bavioù. Blaz an troioù-kaer, c’hwez an anien, trouz ar c’hammedoù. Va-unan pe a-stroll, bemdez war an hent betoñs, houarn, douar pe draezh. Va-unan war ar wenodenn, ur c’hi o harzhal, avel en va blev. Er vrumenn, sklokadenn, Pavioù ur marc’hig gwenn O piltrotat war an hent. Kan al laboused, e neizhioù gloan ar gwez, war kleuzioù ar ribinoù. Ur c’huzh-heol brav, Un dorn en va hini, Pourmen, lamm ar galon. Fin an hent, an Ankou o tremen den ebet ken. Kirri war an hent bouzar ouzh an Natur, blaz an tir-eoul. Kirri war an hent kezeg-houarn war ar riblenn, an dud er baradoz. Fin ar bed war an hent gris an natur, savadurioù betoñs. Menezioù en un tu ar mor bras en tu all, un hent etrezo. Emaon war an hent ne welan netra ret klask ar gouloù. Dougen ar samm bemdez Skorn ha mut blaz an deiz Betek an trec'h Splann, fuloret pe seder a-hed an devezh ar mor o vale ganin. Ne welan nemet ma zreid O vont waraok buan An eil war-lec'h egile Pres warnon mont kuit b'an hent pres dont 'n dro d'ar gêr iskis eo, ne gavit ket ? Un den o skrivañ ouzh ar wezenn erv hent an diaoul. An Heol 'n e blom, etre div voger dreinek, dastum 'ran mouar. Daou gleuz don e bleuñv, bokidi 'manenn a-strew, kloc'h Sul Fask o seniñ. Er grignol an arc'h gozh, dibradañ 'ran he golo, ha me da vugel. A bep tu d' an hent skerijenn flamm ar skav-gwrac'h beaj kala-goañv Diwall heureuchin en eur dreuziñ an asfalt hent tizh peder forzh Ganin 'hed an hent ur vignonez a-feson al loargann ken splann Mont gant ar gwenodenn Test ma yaouankiz Keuz war an hent ar vuhez Trubuilh eurusted dizoloadur Bemdeiz... Joa Sponted ar c'hi bihan Aet war an hent Ankenet ar vestrez gozh B'an hent Kloars tremen ur charaban setu Monet ha Tad Nedeleg gant madigoù Diwall heureuchin en eur dreuziñ an hent bras pres'zo war an dud O tihuniñ ma c'hoar ha me,laouen da gemer hent ar skol. Dirak al lern an oto a chom a-sav war an hent express. E-barzh ar c'hoad bannañ a ran ur vrankennig o redek war an dour. War bourzh ar vag tomm eo, Tadig o vleniañ ha Mammig o rouzañ. Daou valigorn ouzh werenn an oto : daou hent lufrus. O pourmen er c'hoad plijadur gant Mammig : setu un touseg ! Ma c'hi o redek a-dreñv traktor ma zad-kuñv war zu bolotennoù foenn. Ma zud en oto kuzhet a-dreñv ar wezenn e yan d'ar c'hoad. E menezioù Alpoù Mammig o vleniañ, ha me, laouen war an hent ! Hent an distro : an holl souezhet gant ur c'hazh-koad ! Gant tad-kozh, er gwez a lufr gant an heol daou gazh koad ! Er gêr, gant ma zad o c'hoari "bagarre" plijus eo ! E Cherbourg gwelout a ran ar ferries c'hoant bras mont e-barzh. Mammig ha Stessy war ar pont, dorn ha dorn o vont d'ar c'hoad. En oto, da vintin o treuziñ an hent ur ranig o lammat ! Ouzh ar we(ze)nn derv Tangi gant un tamm paper o klask an awen... An dremmwel brav a gas he gouzout dit betek an hent dall. Penn an hent teñval delioù gleb an dilost-hañv an ijin a teuio. Avel o vlejal ar wezenn o kouezhañ un devezh e Breizh Latar war ar stêr ur goûg hir o nijal kuit hent rouz divuhez. an hent, dous pe griz, ‘ dosta an dud deus ar beg ‘giz ar goañv ' zegas an hañv Va buhez em eus kollet war hentoù spontus marzhoù Kalon Breizh Kalz amzer ‘m eus kollet war an hent, betek Brekilien, Kalon Breizh. Haïku aerouant bras ar porzh: Sin a ra ar bugel en hent. Al lagad divent a wign a joa. Hir eo da hent Gant a-hed dezhañ Spern ha bleunioù a bep eil Ne stank biken Hent bras Ar frankiz Hir eo da hent Gant a-hed dezhañ Spern ha beunioù a bep eil Hir ei da hent Gant a-hed dezhañ Spern ha bleunioù a bep eil Hir eo an hent Du eo an hent Digor eo an hent d'an holl Te, war an hent vuhez kement dousig Buan e teuio ar vintin goude hent an noz Skeud ar gwez zo teñvaloc'h c'hoazh pa sklaer eo al loar war an hent noazh Debriñ madigoù get ma mignoned war an hent d'al levraoueg. E kanal war an hent bras dimeurzh tremenet e oan-me laouen. Ar an hent da enez Re on kouezhet er mor get ma zog moug sklaer. E tastum kistin er c'hoad 'm eus gwelet al louarn eñ oa o tebriñ. E-barzh ar forest 'm eus gwelet ur valafenn hag ul logodenn. Pemp miz hep gwelout ma zad hir oa da c'hortoz tost fin an hent. Hent Kemperle-An Treou ur yourc'hez o lammat war zu ar c'hoad. War hent Trevignon ur morvran o sec'hiñ dindan an avel yen-sklas. War hent ar vakansoù ma c'hi o yudal en oto : ul labous o nijal. War hent ar skol un heizez dirak an oto laouen on. War hent ar skol ul lapin hag e bavioù marv. War hen Italia o kousket mat-tre re domm eo din. War hent Italia gant Mammig ha Stan kousket on. C'hwezh ar mor glas bleunioù bep a liv glas pe velen. Un naer o treuziñ hent Rokamadour dirazon, laouen er c'hamping-karr. E-bourzh ar vag aon rak ar mor dirollet. Menez a bep tu war hent ar vakansoù, tomm eo Bro Spagn ! Ur c'hazh marv war an hent, ha mammig o gervel mezeg al loened. War an hent glas an erc'h o frotañ va fenn, c'hwitell ul labous. War bord ar mor fresk c'hoari a ran gant Jabadao ki plijus ma mamm gozh ! War bord ar mor gant Tata ha ma c'hoar maen war an hent. War an hent dirollet eo an avel ma blev o nijal. War an hent e welan daou gi o tremen flastret gant un oto. War an douar galet Monette o piltrotat : poan gein spontus ! C'hwezh vat fin an devezh an heol skedus a lufr an enez Groe ha boued houidi ar poull-dour. Ba penn an hent don gwelout ar gazeg Monette a-dreñv ar c'huzh-heol brav. E tommder ar c'huzh-heol a-dreñv ar bolotennoù plouz tremen ur charaban. War an hent kasketenn ha mourroù gwenn setu Jo Derrien. Gouel ar Pouldu war hent an heol Monette o piltrotañ. Hent don alaouret c'hwezh dous fin an devezh 'tal ar poull dour brein. Da bourmen, ma dous Chomet ma gwaz da staotat Takenn glav warnon Paotred dilabour Fraost greantel ha douar fraost Dirazomp an hent O pourmen emaon Sav-heol war an dremmwel Tud-kaer a varvo Bleniañ 'ran re vuan 'mañ an heol o sevel Dale, adarre Serr eo noz ar goañv hag o strizhaat 'mañ an hent mat digor ar gloued Krapat ha krapat Ar vuoc'h o peuriñ Amzer zo 'viti Dorn-ha-dorn E-kreiz ar straed Bugaligoù o c'hoarzhin Avel flour War hent et di Delioù kistin o kouezhañ Hent ar yaouankiz O kuitaat an ti Koshaat a ran Gleb-teil an oabl Kaset kuit an heol Amourousted er straedoù Lamm er mor Eus ur pont uhel Gleb eo ma blev ! Trouz ar gwagennoù Bernard ar c'hi o redek war an hent Pegen skuizhus eo ! Tadig, Marie, Lola ha me O sellet ouzh menez-tan Stromboli Trouz ar vag War hent Bro Martinik Er c'harr-nij bras E sellan ouzh ar c'houmoul Banneoù heol War hentoù Sisilia Ur veajourez on ! War hent an Enezenn Kallot Kastell an Tarv Dindan an heol splann Gwez tro-dro d'al lenn Un heol bihan er gabanenn Pik-nik gant ma familh Hent va buhez o kregiñ Emichañs e vo gwir va hunvreoù Fiziañs' m eus An hent oc'h astenn roudoù va skuizhder va c'hroc'hen o roufennañ Hent ar chaoser beuzet ha diveuzet kalonad War hent ar vered chuchumuchu chapeled an ivinenn gozh Em dornig bugel teñzorioù mouk Añjela, hent an ametist War hent Montroulez o kanañ gant Youenn Gwernig : For I go, I go... Bale war an hent sellout 'ran ouzh ma fellgomz tapout 'rin an holl. Sonerezh rock kreñv strollad mignoned er c'harr road Trip, yaouank omp. Un tad hag e vab kantreal davet ar Su bevañ war an hent. Heol bro Martinik en oto evit mont d'ar menez re domm eo ! Dindan an heol yen ur c'houblad elerc'h ruz ha du ur waz o huchal. Ul luc'hed war e dal e lunedoù ront : Harry Potter e Baie des livres. War hent al lenn an elerc'h o huchal roet 'meus bara dezho. War hent al lenn gant Efflamm ha tadig gwelet 'meus un alarc'h. Ar wenojenn o vont betek al lenn tri alarc'h o neuial. War an draezhenn ur skornenn 'barzh ma zorn an heol o kuzhat. E tro Menez Are piknikañ dindan ar glav n'eo ket plijus. An amzer zo hir evit an den o sell ouzh al levrioù ur grampou'enn en e veg ! War hentoù ar menezioù o pourmen va-unan ha setu ! Kollet on bremañ. O vont d'ar mor evit kourronkañ dindan an heol laouen. War an hent houarn an aon o tebriñ ac'hanon dindan ar glav. C'hwezh an delioù gleb o klask kistin e kreiz ar c'hoad. Dirak ur bronn-vor ur sifretezenn, ur c'hrank e tennan ma zeod Ul louarn er c'hoad paourkaezh lapin war an hent biskoazh kement-all ! Ur mor a dud tro dro kastell Dysneyland ha me laouen war an hent ! War ribl an hent un teñzor dindan an delioù togoù-touseged gwenn. Gant ma mignonezed o neuial er mor deuet da vezañ morganezed. Toulloù war an hent roudoù kistin ha kraoñ-derv bet dastumet goustadik War an azen Pompon ma zad, ma mamm, o heuliañ 'nomp war an hent. O c'hoari gant an heol ma c'heniververed ha me e foñs ar c'hoad. Sellout ouzh prenestr an oto an tour Eiffel pegen bras eo ! Er c'hoad o sellout ouzh ar gwez, plijus eo pourmen ha c'hoarzhin. Mont da bourmen gant tout va familh e kichen ti Mamie Madeleine. Barzh ar c'hoad tadig ha mammig a-dreñv din ha me dirollet da c'hoarzhin. Kollet barzh ar c'hoad Tadig ne gav ket an hent ha me o huchal. E kreiz ar c'hoad klask war an douar ar c'histin kouezhet. Kichen an TGV, fachet eo Tadig. O huchal emaon. Dirak an oto delioù gwez derv, ha me o c'hoari gant ma DS. War an hent bras e-barzh ma oto Renault selaou a ran sonerezh. Teñval eo en TGV Tadig o pourmen arnev ha glav. War hent ar vakansoù e kamion ma zud o livañ morlaeron. War an hent kavet ul lapin marv trist on! Meurvor dirollet ar spoum gwenn war an hent gleb ha me sioulaet. Ma bizied o flourat talmoù da galon klask ma hent war da groc'hen. Bemdez memes tud tommder ar metro leun-chouk war hent al labour. Diskenn eus an tren kentañ kammed war ar c'hae krog eo ma beaj. Pell foñs al liorzh evit ar verc'hig vihan "Tad-kozh, pelec'h 'out ?" Bleuñv war ar c'hleuzioù a-sav dirak an toull-karr mousc'hoarzh ar c'hezeg. Kirri tizh ganto un tarch ruz war an ter du kañv d'al louarnig. Hineni va Aotrou, teñvaloc’h a vo mat dit, prest on va Aotrou. Pourmenadenn vras gant Rozenn e Sant Brieg brav an amzer. Delioù o kouezhãñ un hent e kichen an dour yen laouen on gant an didrouz. 'Pad ar vakansoù o kerzhout war an hent tomm kan al laboused. Pelec'h emaon ? Kollet O ! Gouloù e fin an hent... Ma vuhez o vont kuit. Gwez war bord an hent ur yourc'hez vrav o tremen fresk eo ar goañv. 'Barzh an oto gris war hent ar vakansoù bras ur c'hastell dilezet. Ar gwez war an hent flouradenn an dour, ar stêr tomm-tre an amzer. Avel o vlejal ar wezenn o c'houzañv un devezh e Breizh. War an hent gleb teil 'barzh an dour, un tamm koad bannet ma c'hiez a spluj. War hent ar stêr hep loer war ma zreid flour al loen war ar mon. Ar rusk war ar c'hef gwrizioù sanket en douar avaloù ruz ar gwez. Disheol d'ar saout disglavier al labous preizh maligorn er glav. Hent ar menezioù skornet a bign betek an oabl. Krampouezh war an dour hent maeneg kanol Naoned Brest en tu all. Ar c'hazh du er maez o pourmen kichen an hent kef ar gwez marv. An hent barzh ar c'hoad sklerijenn an heol ha trouzig ur puñs. Hent ar c'hoad brav-tre mont a ran da bourmen ar stêr o ruial. An erc'h flour a gouezh war an hent bras brav eo an amzer. War an hent abred ar c'harr-boutin o vont war raok betek ar skolaj daonet. Hent ar goañv an erc'h tro-dro deomp-ni un emgann erc'h plijus. Tud barzh an oto c'hwitet ar gammdro hep stardañ evet en deus betek re. Bord geotek an hent ma breu gouezh diouzh e velo rediet deomp paouez. Un hent o tiskenn trouz ma c'hi o redek dindan an heol. Ma zreid war an traezh pourmenadenn diwezhañ hent ar baradoz. An hent o parañ gant trouz ar marc'houarn an heol o tont. Sailhet ur c'hi dispont dirak karr un dimezell yaouank trouz sec'h ha kriz. Dirak an ti Coralie ha Maiwen o c'hoari war bord an hent. En nevez-hañv al loened o tañsal hag an hent o lufrañ gant an heol. Ti menaj ma zad laouen e-barzh an traktour war hent al loened. War hent an distro koumoul gwenn, pelloc'hig, du eo ar moged : aon am eus. War hent bro Spagn da noz e gouleier an oto laboused du ha melen. Un hent evel un haiku pe ur valafenn. E touktouk India un hent louset gant al lastez saout o peuriñ. Hir an hent ur wezenn vihan brav eo an hent. O tistreiñ eus Pariz war an hent tizh huñvreoù an tour Eiffel. Sac'het ar c'harr war an hent dindan an avel foll deuet un den d'e gerc'hat. O treuziñ ar c'hoad ur gabanenn ennañ, brav an hent dindan an heol. Son an dour glas gwer goelini war an hent yen buan, ur chokolad tomm ! Ma c'hoar ha me o treuziñ an hent brav gant bleunioù ha geot. Da noz war an hent tizh gant ma zud ha ma c'hoarezed ur gavr o treuziñ. En ur gwenojenn redek a ran gant ma zad ha kouezhet b'an dour ! Hent ar c'hoad ul louarn o sellout ouzhin aon am eus. Glav hag heol ha me en un toull war ar maez ur seizhenn c'hlav. Ur yourc'h o redek war un hent gleb tout, harz an oto gant ur youc'hadenn. Dirak ur vougev e kichen an hent, gant va mignon o sellet ouzh lapined. An hent en draonienn ar gwez o fiñval glas-gwer dour ar stêr. War an hent tizh otoioù ha kirri-boutin ha me war varc'h-tan. A-us ur wenojenn 'barzh an oabl ur steredenn lostek. Gant va zeltenn ruz bale bro goude riboull Skuizh war an hent dall O stankañ an hent logod-dall heñchet gant an hent etrezek al liv. Hent an dour a dreuz Menezioù ha Koumoulioù Etrezek ar mor Hent-houarn gwadek un heureuchin war an hent hent ar baradoz. Ur bourmenadenn ha dao en hent gant chouchenn ma azen, er ribin. Latar en soñjoù tizh ha vuhez en oto wech diwezhañ 'oa. Pounner ar seier c'hoari biz-meud n'eo ket aes gortoz er ribin. Dindan an heol er venojenn o redek gant va mignoned. Bale en ifern marv, poultren em c'hichen am c'harr en va gein. Goude ar riboul tremen dre ar ribinoù arabat bezañ tapet. Tapout ar riboul evit mont da riboulat 'benn ar fin en toull. Savet gant avel trouzioù skiltr, staget war houarn Brigitte war an hent. War hent ar chicha gwelet ' meus beurette Booba o c'hober kein-gwiz. O vont kuit dre viz meud gortoz war c'horre an hent sellout anezho o tremen. Kollet war an hent ma unan gant ma biz-meud poent eo din hastañ. Kroashent-tro an hent a vez adgwelet war zu ar menezioù bras. Trouz skiltr an houarn un huchadenn moged du war hent an ti-gar. Ul lapin war an hent ur c'harr-tan o vale bro yod evit al louarn. Ar biz meud vez graet Evit tapout an hent bras War-zu ul lec'h brav Ret eo hastañ mall 'zo warnomp, un teuzar ne chomo ket tomm. Un hent hir ha plaen an amzer n'eo ket sklaer red dous ar vuhez. Hent bras skornet stanket gant an oto prest d'ober biz-meud. Stanket an hent bras diaes ribinoù gant oto mammm-gozh eurvezhioù ouzhpenn. Kroashent-tro didud ennañ gwez gronnet gant otoioù o treiñ foll. War hent ar yaouankiz diaes kavout un henchañ a feson kollet evel ur peskig ruz. An diskar amzer war zu al loen orañjez mat eo flastret eo ! O redek war-zu un hent dall difetis tre e-kichen ar mor. Kantreal e Breizh e-pad vakañsoù an hañv galvet gant ar fest. Nag a blijadur o kantreal er ribouloù war hentoù-treuzh Breizh. War ar gwenodenn gant ur vuoc'h o tremen e kreiz an deiz. Hent an dazont splann evit lod, az aio dre minotennoù. Hentoù er morioù Ssoulder an avelioù skañv o klask war he lerc'h. Ur wenojenn hep fin trouz gwagennoù o strakal ar mor 'mañ ket pell. Er menezioù yen hentoù kamm leun a latar pennoù er c'houmoul. Al lapin flastret o tiskenn war an hent tizh pa c'hoarian biz-meud. War hent an nozvezh leun chouk o chom dibaouez ne sellin ket a-dreñv. Ruilhañ war an hent trouz ar c'havig o huchal an aod 'mañ ket pell. Deus ar gwenodenn o tremen dre an hent-dall betek ar gourhent. Ret eo hastañ fliked goude ar riboul! hentoù dall zo aï! An trouz dizehan ar marv en ho kichen en noz war an hent. Oto 'bet 'vit ar poent ret tapout ar c'harr-boutin 'benn nebeut war an hent Hentoù er morioù sioulder an avelioù skañv o klask war he lerc'h . Kit da veajiñ davet hent ar skiantprenet hastit yaouankiz. Yuzevien en tren c'hoant ganto distreiñ d'ar gêr sa hent ar marv. Pegen hir an hent pegen dañjerus an hent 'vit al loened penn skañv. Distreiñ war e giz a-raok bezañ re lañset etrezek al lanv. Mont da foetañ-bro erru d'ur fest-noz dre souezh diaes eo distreiñ. Aet da foetañ bro kavet rederigoù arabat oa mont buan Un nozvezh goañv ul louarn o treuziñ an hent en oto, souezhet-bras on. War ma hent distro un aksidant spontus gant ur marc'h-tan ! Un hent bihan un trouz, ur c'hi flastret hag ur wetur gant gwad. War an hent bras me 'meus graet ur bolomig erc'h. War hent ar vakansoù e bro Spagn, war bord ar mor laouen dindan an heol. War un hent bihan gant ma c'henderv ha ma mamm sellout ouzh an heol. War an hent bihan o klask un teñzor burzhudus gant ma c'hamaraded. Me zo dipitet peogwir eo aet ma gavr kuit eus ma zi. Un tren war an hent-houarn gant Kafeteria ha koka ha Kinder bueno. O pourmen er c'hoad gwelet ur c'hazh-koad ganin hag ul lapin e kichen an hent. Gant tadig ha mammig gwelet'm eus ul lapin en oto, ma-unan. Al lapin friket gant ma mamm war an hent kaset d'ar gêr. War an hent bihan o pourmen war droad gant an hañv laouen. War an hent, war droad ma-unan gant ma c'hi ur steredenn lostek ! Un hent dirak ma zi ma-unan war an droterez o vont buan ! War un hent bihan laouen gant ma mignoned o komz ma c'hi kontant. E kreiz an hent bras, hir - dirazomp, ur c'hi aet e-biv an oto. Un hent maenek kouezhet, o tiwadañ - kaset d'an ospital. Delioù chomet glas 'tav daoust d'an diskar-amzer daoust d'am foan. War straed an Oriant un danser, penn en tu gin festival hip hop. War vord an hent bras an oto chomet bout en erc'h an aon o kreskiñ. Hent an dour bihan ur vag e delienn derv plijadur ennon. War an hent eeun gant betoñs, maen ha douar ur c'hi o pourmen. War hent ar mor c'hwez ar vleunienn velen tommder an heol. Kollet war an hent un deiz sec'h ha tomm ar glav o tont. E kichen an hent setu ar ragondined e-barzh ar c'hoad. En Amerika daou garr-tan war an hent gwallzarvoud farsus. War an hent hir-tre distreiñ en ma zi ha gwelout lapined. Gant ma zad war hent Kaouenneg laouen da zistreiñ. Kaouenn o kanañ ar wezenn en deñvalijenn an avel o vlejal. Tommder war an hent war an aod gant ma familh trouz ar pazioù. Hélène o c'hoarzhin o redek war un hent don sivi e-kichen. Hent du, hent bleiz hent diluget klask a ran ma hini. Kollet war an hent gant ar c'harr-boutin ruz ha gwenn. War hent ma zi bleunioù ' barzh ma jardrin trouz ar rinier. Erc'h war an oto o koachañ ar werenn dall Paf ! Ur gwallzarvoud... Tomm-tre an amzer al laboused o kanañ e kichen ar mor. Oto ma familh war an hent gleb teil tost erruet d'ar gêr... O vont da Vear emaon 'barzh an oto brav-tre an amzer. Heol melen o kuzhat ha bleunioù roz o tihuniñ an hent dirakon. War an hent tizh skoet al labous ouzh ur werenn ha me o ouelañ. Trouz an oto war maenigoù o lammat betek ar bleunioù kaer. O redek buan e kreiz ar c'hoad, an heol gant Yves-Marie. Fall-tre an amzer glav o skeiñ ouzh an oto flastret ar vran. | Su l'chemin de l'aveni j'avons crouezé la malurette... Qhi q'j'alons d'veni ? Amontant la côte, je ouai core beriant la mizere la berouette à la lavandiére. Cant je rvouè le cherra d'mon enfance les larmes m'arivent és yeüs mon âme berzille dans les aojeûs. Les chanteries és gerzillons entermarqent le trichon en flleur en lignées roujes su les banqhettes La grand route ramenant a l'ôtë S'adire dan le temp harou Q'étoupe la veûre Béto la soun'rie nan fét tout not' sac je me lëve e je m'en vas. Est le jou de le rentrey je vas préparë mon métier à v'ni. Qand la në érive le biao soulaï nous qhite tout le monde au lë. Vla le frë qi piqe j'vas aller dica l'afriqe Maï, p'tite arondelle. Je pars sans mes bassariao je m'en vas tout sou coume un p'tit qeniao. Mon tórn de Bertaèyn terti tertan long la graéy mauv volan au vant. Venèll part an qutt-mucz un mur qi raèt au sólelh bróst gardd le memoérr. Le serpant esfrilaunt s'antr-teróan sur la rótt la sóritz tót braundi. Anaéy joenn e bèll chemein de viy e d'esspeirr esteill dan le cièu. Cotit unn bóteylh au bót dóu fosae la qulepètt virgócz gaundilhózz. Qutae dan la mouss hardi d'enseitt luzeyaunt chemeinaunt au long lór veyètt. Róleinn la beroètt terti tertan sur la santt póm qi cheit a bas. Resnn autaunt com Rom poént le tan ó Cesar maen tótt lez rótt y menan. Permier unn sortt de santt pé unn maenierr de bèll rótt la vlàe national veint catr. Le vlàe arivae par rótt, chemein sur ben dez lioey le saunglier d'Eindd. Qoeu aricoteriy ! chat e chaen dan la venèll parae pór maunjae. Su le ch'min d'la soie ergardes ben autour de té le Christ est ilé. Su un ch'min qui teu tout bouillonou je sé ché su mon qhu tout pllat. Un jou, o Ulysse je teu à me pourmener et veïla la pllée. Me veïla parti o mon chapé su ma teïte su le long d'Hilvern. Dans le boés d'Loudia v'là t'y pas qu'un failli fion hérussit par là. A travers les cllos Je prins le ch'min qi m'menit A de bounnes galettes De sente, de rôte, De son pië, su l’iao Surveni en Urope Rôte des vents, crez des chemins, Le temp ne set pus D’oyou qi vient jmen al sur la rotte sur la rotte d'un biau courti e you que jte vis Cheminer pour se saover Cheminer pour craire Més la-lein des breches cllôzes sagnent La-lein den le bâs chemin d'ssou eune nuée de poûdr Tersone le brut des sabios Parai que mâts dessur la mèr ventouze Tropelée de couèfes devers l’egllize Berdi-berdao au brut des clloches Coucou, berlu, jan Sentes o coulour d'arqencië Paizaije de cez nous. Couéfes en chapè e belles hardes Rezille des rotes messières Hatou's les clloches sonnent,sonnent. Bouillon du cherai Ragoles depouillées des fossieus Sentes fienses de l'iver Mon pas sus le ch'min Une feilhe s'abrive aprés mai E mourt sour l' sapin Diz-mai le r'membrouz Qhi q' t'as don faet du ch'min Qi t'araet m'nae a bout ? Sour lez nueys grasses Une charrte emmouley den l' charrai Une corniy qi passe Peltâ dan la hâre l'dorissië piqhi l'oraille, i ouï la conqe, hait Efant, j'avâ pou des comediens du bâs-ch'min Baraqe, fouée d'feu Kante¨son pecaw, i s'nale de ouip en ouap Sonjerie, pllézi Au bord du charao En berton, sont ben pus biao Les nouviao paniao Les chandelles de la charte, Feujent lou rote, Den le buhan de la net. Achalée su les bouéz, Sou l'orbiere, Niante, la sente èt caleuvre. Je ch 'mine et vais le monde, Je vâs, tenant je vis, Avancer et ètr. Tenant, les mouches à mië, par temp gheûz, o dessou du soulai, Rechome-tai! E grouje deden! Cié âzur mé blleüe Un batet façone son ch'min Pi pûs rein q'du blleü Aciés sûs câïllous Vantié des sent's de travers's? Nen-ni "l'Ch'min d'Fer" Teurtant teurtillant Sablonou raïd bouillonou Chêraï du vivant rote ou cherraÏ solées ou sabiaos ée un bon soulaï qui faot ! bas chemin naer amièle sente flleurie pour cheminer o ielle A mi-chemin, ée cor temps de chouézi enter orine et about rottes ou nos gens chmine en sabiao on a du dë a lé sieud nous petits keniaou Lima livachou Trace dedvers le carrë d'choux About'ra t-i ou ? Bin sieude son idèye Bin chouézi sa destinèye Et tracë la rotte Roulieures bouillonouzes V'là core la cherte emmolèye Mondite rabine ! On rouell'-ti don vite en s'en r'venant du rigu'daod ! Le bedouaod bedouine... Tous les jous je f'zons matin e sair su la vae d's aler-qe-d'-veni. La cller' rait, bon's jens mir' don dan l' bout du ch'minz creûz eun' ferzae s'avole. Mon pére ét tout fier son permier tumbrè fini il va chârayer ! Un p'tit ér' de boueze Pépér' joue un avant-deûz je dans' tout' benéze. Je march' dan la rote je ch'min' devers chéz Mémére e saote a son cou ! Saqer su la chârte s'emmoler dan le creûz ch'min le pllézi du ch'va. Je ch'min' dan la rote ma couéf' m'a huchë dessu je n' vâs pâs r'veni. Mon veloc' tout neu un' massacr crott' dan la v'nelle me vla don a bâs. Le chârai d' Saint-Jaqe eparë par les etailes je vâs me coucher. La chârt' dan l' chârai Emmolée diq'és essieûs Le ch'va qernaobi. Le bouillon ét dan l' chârai Mai, je sieus les vaches ça va pigaler ! La chârt' véssée dan l' chârai Bon Dieu ! Les lizettes ! Le ch'va qi soufele Les courous d' chemin sont a sieudr le ch'va tourjou o la pouch' su l' dôs. J'alaes e je v'naes La breune etet la, Couett' tes choq's olmont l' roqhet | La chaleur tombait, Remplissait l'eau du dezert Qui fuyait de près. Sous tes cheveux gris où ma rêverie chemine croisière parfumée Leurs traces dans la neige des dizaines de papillons noirs – trois oies avancent Souvenir d'enfance Poussette chargée, ensablée Chemin bétonné ! Longeant l'allée sertie de givre un roitelet aventureux mène sa danse silencieuse. Sur la lande embrasée où serpente la sente aux bruyères la couleuvre est lovée. Les coquelicots de juin en livrée écarlate jalonnent la route du pèlerin. Entre terre et mer le sentier du douanier point de finition. Lignes tracées sur ma plaque de cuivre des chemins creux. T'aimes le beurre ! j'ai cueilli sur mon chemin un bouton d'or. Nuit sur le lac en bateau à travers la Voie lactée. Coucher du soleil sur le chemin du retour un chien et moi. Encore une absence sur le chemin de l'école cerises mûres. En route vers le sud sur les ailes des grues poussières d'étoiles. chemin de fer - mon compagnon seulement un selfie stick un traîneau sur le chemin enneigé - le petit enfant tombe beaucoup de papillons sur la route vers l'ouest ... rumeurs de guerre camp de réfugiés ... le cri des outardes volent par la Voie Lactée malade en chemin ... dans le pommier presque sec le chant du merle seule sur le chemin - rien que l'étoile du berger me guide couvert de neige le chemin chez maison - la lune se lève trop plein d'émotions j'alterne entre microscope et télescope L'odeur de son passage le chemin d'un renard coup de feu. Eclatant De mille étoiles Le chemin au printemps Pas à pas Jusqu'au sommet Le chemin De brise et de bise De brume et d'embellie Le chemin Chemin verglacé des traces de sang au sol mon sirop de fraises. Au bout de la grève de grands feux sont allumés las, le geai ricane Tout en souriant la vieille montre le chemin elle n'a plus de dents Le chemin pavé luit sous une pluie battante mort est mon pepin Chemin cabossé où ton sourire en écho caresse ma joue. Les silences hurlent sous la lune argentée leur chemin de croix. Dans un coin de ciel les étoiles tracent leur route - pupilles humides. La Voie Lactée sous la forêt des étoiles les chemins des hommes. Les forêts d'antan les chemins de Brocéliande le brame du cerf. Lune gibbeuse c’est ici que nos chemins se séparent. Au bout du chemin l’adieu devant ta tombe. Main dans la main au bout de notre chemin la voie lactée. Vent dans les sapins Neige tombe mais me cache tous les doux chemins. Une seule branche morte Neige ne tombe pas tout juste sur mon chapeau mouillé. Le chemin est sec la pluie sur les herbes chaudes les feuilles s’égouttent. Je prends la neige avec ma luge rouge et bleue dans le grand chemin. Je fais du vélo sur les beaux chemins terreux sur ma tête mon casque. Le chemin est beau les arbres bougent autour je sors du chemin. Je vois un chemin je rentre dans le chemin je joue et il pleut. La rosée glisse vite les feuilles tombent doucement roses du chemin. canicule- qu'il est long le chemin qu'il est loin le lac Le chemin boueux éclairé par le soleil sèche doucement. Sur les chemins fleuris les vents arrêtent de souffler le printemps revient. chemin faisant sur le mur détrempé l'escargot baveur La neige qui tombe le beau chemin est tout blanc l’hiver approche. Un oiseau naîtra l’hiver bientôt d’où viendra saison des amours. Les feuilles mortes quatre saisons seulement l'arbre lui est toujours. Sur les grands chemins couverts de feuilles marrons et règne l’odeur. godillots aux pieds les portes de Compostelle au bout du chemin Comme une étoile sur le chemin de l'école un pétale doré. Sur le grand chemin je cherche et je ne trouve rien sur la branche de chêne. Sur un des chemins la neige est partout autour hiver terrible. Sous les arbres, caché, le soleil monte l’escalier de l’eau artésienne. Les bourgeons fleuris - un vieillard s'arrête oubliant son chemin. Le long des quais, une à une les lumières des rues – ce coucher allumé. Poser ses bagages sur le rebord de la nuit et puis s’en aller. À la fin du jour la nuit écrase nos rêves - chemin étoilé. Soleil en morceau sur la route sinueuse de son dernier souffle. brume du matin phare inconnu attire ma voiture vent d' automne monotonie de feuilles mortes sur la promenade la nuit hors de l'abris vent étouffant Souquant dans la côte, un vélo et un saxo, "c'est lui, c'est Julot !" Finis les binages, dansent légers les sabots, sur la route ce soir. Le chemin se trace Pas à pas de velours blanc A l'instinct de chasse Le son de l'eau Un beau petit poisson Traverse les rochers des rivières Une petite rivière L'eau coule le long du ruisseau Chemin à travers les montagnes Eau froide et torride Descendre la montagne Une vue magique Le soleil doux Au-dessus du bleu infini Légère brise Le long du chemin j'ai vu les bourdons,les guêpes mais pas les orties ! Mes chemins de rêves chaque jour se rétrécissent Seule au bout du bout L'infirmier de nuit éteint toutes les machines la fin d'un chemin Promenade seule son ombre l'accompagne au bord du chemin Piste toute aiguillée Mes pieds sur les dures ornières Finie la douce boue Aube, Verlaine en tête Dans l’allée noire du lycée Seul avec la Lune Cloué à l’autoroute Mes yeux fouettés sans pitié Par le feu d’or des feuilles Croisés en chemin leurs deux sourires prêts à s'embrasser Tempête hivernale - grimper sur l’échafaudage la vapeur de thé. Oh joueurs de billes ôtez vous de ce chemin monsieur Vélo passe. Pluie de larmes d'or sur le chemin de halage chagrin de saison. Grise promenade mais au détour du chemin feu du mimosa. le bleu du ciel jouit rayons de soleil l'enflamment- hiver à l'envers Par dessus les toits chemine l'oiseau de fer- pépie rouge-gorge. Pour l'odeur d'un pain traverser toute la France- devenir Bretonne. Serpent de terre douce aux confins de l'écoumène ~ l'homme trace sa route. Aurore timide sur la sente indomptable ~ ma course s'enflamme. Sur le bas côté des pèlerins amusés ~ je porte ma croix. La tête vide la page blanche, j'ai pas écrit mon haiku. Au fil du chemin ta main caresse le vent mais les crocs du chien. Tapi sous la neige le sentier de l'éternel guette l'éphémère Un enfant sourit sur les sentiers oubliés tendresse infinie. Prise en charge départ pour exil lointain Pitié ! Où va-t-on ? Noirceur du goudron hérisson imprudent tué famille en deuil. Clair de nuit sans lune voyage improbable sur le ruban noir. L'eau sort du lit C'est Venise rue Brémond d'Ars Les pavés se gondolent. Nous étions 36 Dans la gadoue, sans godasses Je faisais du 42. La ligne de vie Chemin dans la main Une biche, la nuit Mon destin sentier vers le ciel oiseau blanc. Rivière sans fin ton ame pure et limpide voyage sacré. J'ai plonge Dans la lumiere de tes yeux Chemin vers l'infini. La poussette roule sur un lit de feuilles mortes crépitement doux. Le chat renifle l'oiseau écrasé une voiture stoppe, d'autres le contournent il n'est pas effrayé, c'est un chat noir. Le soleil bas sur l'horizon l'ombre des poteaux zèbre la route. Flaque brillante sur l'asphalte bleu la voiture surgit le passant éclaboussé. Le ruban gris de l'asphalte s'étire sans fin dans le rétroviseur. Le sentier ondule sans fin découpant la lande l'horizon est encore loin. Je marche depuis l'aube compagne fidèle mon ombre silencieuse. sentier du lac les fleurs de neige s'étirent sous la traînée de lune Premier baiser sur la route de Galway le clin d'œil des moutons. Chemin du retour sous les chaussures de Jack les cailloux dansent. Sur les eaux du lac une graine de chardon roule sa route. Passe un voyageur un papillon sur le sac couple de silence. Je suis mon étoile mais elle fait n'importe quoi je vais la quitter. Sous les ponts l'eau coule emporte mes souvenirs ma mémoire est vide. Subtil sinueux vers le chemin du désir intime secret. Retour de soirée bicyclette dans la nuit une luciole. Sentier saint Guirec sur son aile la mouette apporte l’aurore. venelle des ribaudes deux ados gothiques arcboutés à leurs portables Sentier enneigé la glissade m'ouvre la voie des étoiles. Chapelets de vagues- face à tant de villas vides eux deux sur la plage. Un fond de brume- dans la matrice du sable toute ces empruntes. Des embruns prégnants- sourde aux clapotis des vagues une araignée tisse. Petits pas menus trottinements en chemin hérisson en fugue. Balade iodée aérée et arrosée de neige d'écume. Route sous la pluie battements des essuie-glaces ballet des balais. Feuilles mortes du chemin ombres au dessus de ma tête le chant des oiseaux. Mntée en alpage dans la voix du berger un autre printemps. Tous fuyant Alep. quelques larmes de crocodile aux Nations-Unies. Sous la Voie Lactée comme il peut sembler petit notre chemin. Chemin d'école. le vent d'automne y malmène feuilles et enfants. Au bout du chemin le viei homme disparaît - un faisan traverse. Ajoncs à nos trousses le chemin des fourmis rouges nous coupe la route. Cul blanc des lapins grignotant des queues-de-lièvre au bout du chemin Chemin de halage les ivrognes et leurs chiens nourrissent l'aigrette. A l'ombre du calvaire trame de ces chemins qui partent irriguer les âmes. Jetés aux courants mots tendres pour te composer un poème d'amour. Pieds frappant le sol le cuir du chemin se tanne hardi voyageur ! Parterre d automne le chemin est à lui seul un cimetiere. procession d automne les feuilles silencieuse dans la riviere Le papillon meurt comme dernier trait dans l eau son jiseiku d adieu. Voie express mouillée Rosa dans la nuit noire arrête les voitures. Chemin de l'école au loin des cris d'enfants assis en Bouddha. Allée de platanes à pleines mains l'enfant fait voler les feuilles. Chemin des vignes les derniers raisins ridés sous le poids de l'ombre. Le chemin de la vie comme celui où je marche Ffeurs et épines ! Sur le chemin L'homme qui boite me sourit La neige de cette nuit a avalé le chemin solitude. Chanson du grillon - comment erres-tu le chemin de retour à la maison ? Convoi de réfugiés - dans les yeux de bébé le ciel sans frontières Crépuscule d'hiver - cherchant un chemin plus court vers soi-même Dans le creux de ta main, la trace mystérieuse, du sillon de ta vie. Les feuilles mortes Balayées par le vent Dansent sur la route jours sombres et glacés routes gelées freinent les sorties dans la friche du sentier un parfum oublié soudain me saisi note au calepin: au goût des bruants des neiges le sel du chemin jour ensoleillé - jamais tant vu sur la route bateaux et voiliers milieu du chemin - vers le chat blessé un homme va pierre à la main Et chemin faisant … Pourquoi pas chemin perdrix ? Demanda l’enfant Un chemin mouvant Certitudes dérobées Tes pas sur le sable Chemin de lumière Loin, très loin du hasard Menant jusqu’à vous ce soir nous nous rencontrons dans le sentier de la vigne - attends-moi! nous nous rencontrons ce soir sur lʹ avenue des peupliers - je tʹ attends avec impatience cʹest la rentrée en mʹengageant sur la voie Traian - jʹarrive pour vous y emmener Sous les arbres, caché, le soleil monte l’escalier de l’eau artésienne Ah bourgeons fleuris - un vieillard s'arrête oubliant son chemin Le long des quais, une à une les lumières des rues – ce coucher allumé Doux chant de l'oiseau Et mes pas qui m'emmènent Au bout du chemin Chemin côtier Dévalant sa pente Des ajoncs d'or Avancée du grand âge Et pourtant si court Le chemin parcouru Sentier sous la glace à toi l'étranger traqué la chanson de l'eau seule cheminant avec l'escargot d'Issa vers le Mont Fuji seule cheminant avec l'escargot d'Issa vers le Mont Fuji averse en chemin de plus en plus lourdes mes espadrilles vol de migrateurs traverse géométrique d'un ciel sans balises bornes égrenées rosaire du bord des routes tout au bout le ciel jamais ne demande ta route à qui la connait – goût des pommes vertes rares sont les droites sur le chemin de la vie - tours et détours banc de l'église - file la coccinelle chante la chorale avions comètes en lignes convergentes à la pointe du jour tôt au printemps au-dessus de notre village la route des bernaches toujours pareil le chemin tragique des guerres on ne fait rien nos étoiles suivent toujours la même route la Voie lactée Chemin de l'exil Froid, faim, danger permanent Accueil bienveillant Friselis des feuilles Pas feutrés sur le sentier Pensées légères Haleurs en sommeil Le fleuve plus lent que sa rive La mer s'éternise Le chemin rutile Inondé de cailloux d'or Brodé de genêts Seul sur ce sentier Tracé par des milliers d'âmes Tant d'ombres en allées trafic de péniches sous le pont Mirabeau houle la Seine voies désaffectées plus de trains à voir passer des vaches ruminent Elle à petit pas lui derrière maugréant orage en suspens Le long du sentier des mûres rouges et noires Tant pis pour la pie Sur le chemin vert le chant du rouge-gorge Sacré silence Sur la route obscure un village dans la vallée nids de lumière Sur le beau chemin une longue chevelure rousse marche devant moi. Chemin de pierre une barrière détruit la nature près du MacDo. Dans le chemin boueux une flaque d'eau lumineuse le soleil s'y noie. Un panneau indique le nom de mon village natatl plus que dix kilomètres. Ne pas s'arrêter n pied devant 'lautre jusqu'au sommet. Sous les hauts platanes tombent les larmes rapides armes puissantes. La pluie bat fort, mes chaussures toutes boueuses mouillées, grelottantes. En haut du chemin une forêt en contrebas des bruits étranges. Retour en arrière perdu en cours de route ne sais plus ou aller. Le regard fixe va où tes pieds te portent, marchent sans réfléchir. Route interminable un chemin quis e répète une routine s'installe. Sentier de feuilles décédées oiseaux allant de branches en branches j'ai l'fessier mouillé. Sur ce chemin un être affolé tout de suite écrasé. Debout sur les feuilles glacé et immobile j'ai toujours aussi froid. Toute l'éternité des pensées vides errent sur le chemin de la mort. Sur la garenne les feuilles au vent glissent en sifflant. Les feuilles décomposées on gambade dans la boue un oiseau chante. Le chant des arbres des mots gravés dedans. Ne pas se souvenir de cette nuit dans ce chemin même en cherchant un peu. À chaque nuit sombre elle me mangue tant et tant la voie lactée. Un simple chemin une mésange s'envole de son arbre perché. Dans un chemin de boue des feuilles mortes, frissonnantes au pied de l'arbre tordu. Ellipse temporelle cloche qui sonne de retour à l'école. Marcher en famille sur le sentier montagneux le vautour me guette. Découverts d'en haut les kayaks sur la rivière ~étranges fourmis. Des traces de pas sur le chemin enneigé visite surprise ? Sur l'étroit chemin quelques rares promeneurs ~l'escargot avance. L’automne s’enfuit Sentier migrateur Des oies sauvages Éboulis et chardons bleus Un ravin s’impose Au détour du sentier Passent les brumes Le chemin reste le même Abrité sous nos pas en chemin il contemple le père noël dans sa boule à neige Au zoo de Pont Scorff un flamand rose dans le ruisseau chants d'oiseaux. Sur le chemin de la mer mes mains caressent le sable je suis heureux. Sur le chemin de montagne je mange des myrtilles le soleil me regarde. Entre chien et loup, la lune près de l'étang se regarde dans le miroir. Comme un chamois qui gambade au vent j'encourage la nature. Arbuste en fleurs, sentier de rivière, une roue de moulin. Dans la montagne les cailloux caressent le chemin de terre. Le bruit de l'océan la beauté des grosses vagues mes cheveux bruns qui volent. Sur de gros cailoux, le reflet de la lune sur l'étang m'observe en secret. Dans le grand chemin la chaleur m'éblouit l'odeur du sud. Tout seul près de la forêt, une odeur nauséabonde : mon chien a vomi. Chemin de forêt le ciel scintille dans le reflet de l'eau boueuse. Sur le chemin de la mer je marche avec maes parents il pleut. Grosse lune dans le ciel se reflète dans l'étang quand nous marchons. Dans la forêt une branche craque Je suis perdu ! Le long d'un ruisseau un roucoulement sublime enchante mes oreilles. Sur un chemin de cailloux je marche : un ciel clair, une colombe blanche. La route au loin les oiseaux dans le ciel j'avance tout doucement. Chemin montagnard perce-neige et rosée paysage magnifique. Je me promène un grand héron s'envole sur le lac bleu. Belle patinoire je tombe tout le temps c'est trop marrant ! Le vent souffle des craquements dans la forêt j'ai peur. Chemin de forêt ma chienne Gïa renifle les pâquerettes. Assis sur le banc mouillé par la pluie, je regarde le canard. Flaque d'eau, joli bateau marche dans l'eau. Chemin de lune éclaire ma voie éclaire ma vie. Soleil couchant rose le ciel le chemin magique. Etang bleu route vert grenouille la joie est éternelle. Bleu le ciel le chemin des nuages, Quimperlé s'endort dans la tristesse. Sur le chemin de la rivière je cueille des fleurs avec ma copine et mon amoureux. À la plage de la cabane je joue au foot avec mes frères grand soleil d'été. À vélo avec mon copain Aïden qui tombe, il a mal et je le relève. Au bord d'un ruisseau sifflement d'oiseau, on joue avec l'eau c'est drôle ! Sur le chemin, sandwich à la main, un oiseau chante. Sifflement des oiseaux sur le chemin de la rivière je vois des petits poissons. Dans la forêt de Toulfoën avec mon chien Mady : il tire sur la laisse ! Heureux de partir vers les Alpes vers le Mont Blanc. Sur le chemin de la plage on retourne dans la voiture bien au chaud. Sur la route de Jouet Club je pense aux Lego que je vais acheter ! Sur le chemin du château un orvet passe : j'ai peur ! Chemin de la plage avec Wendi, l'eau comme de l'eau de roche. Sur la dune du Pilas heureux d'aller au Grand Crooc piscine en famille. Heureux de partir sur la route des vacances vers les Pyrénées ! Au Sri Lanka je trébuche sur le chemin du sang sur les cailloux. Un jour d'été au soleil le chemin de sable devant la mer brillante. Un jour à la mer mon chien plonge avec moi je suis tout mouillé ! Sur un sentier montagnard, à Carcassonne il fait chaud, ça grimpe ! Jaune le soleil sur le noir de la photo la misère s'endort en chemin. Avec mon chien sur un sentier côtiuer le soleil brille sur la mer. Petits flocons tombés chemins ensoleillés, et moi, émerveillée ! Un jour à Disneyland j'ai peur et je pleure à cause de Mickey. À vélo avec Papa sur ma tête, tout à coup un CACA D'OISEAU ! Sentier de forêt promenade avec les chiens Oscar me fait des câlins ! Coquillages à la plage sifflements des oiseaux, et anges dans le sable. Pour les pèlerins, l'aiguille d'une boussole: la flèche de Chartres! Flâner, folâtrer puis cheminer vers l'école... parmi les buissons. Des fraises sauvages et des œillets de poètes au bord de la sente. suis en perdition à la croisée des chemins diablesse de brume à chaque nuit sombre elle me manque tant et tant la voie lactée bave de limace échappée du potager où te caches-tu ? raidillon haletant il encourage son ombre chemin de traverse une colonie de fourmis coupe la route premier froid le chemin de la forêt se couvre de feuilles Lissant ses moustaches blanches,le rat musqué hésite chemin dans la brume. Au bord du chemin une plume de geai posée sur la pierre Chemin de sable – de flaque en flaque les sillons des vers de terre Chemin de neige – deux tourterelles immobiles couleur cendre Les pommes dans le chemin creux Bientot ensemble au pressoir, Leur coeur en étau Ci-devant-moi, piétinée, Gît l'herbe fraîche et mouillée Quelqu'un est passé... Ma vie je l’ai perdue sur la route, vers Brocéliande, vrai coeur de Breizh J’en ai perdu du temps, perdue sur les routes, les routes des Marches de Breizh. Haïku du dragon du port: L’enfant sur le chemin lui fait signe. L’oeil immense cligne de plaisir. vers le ciel un ange emporte l'âme de Sam tombé en chemin par le chemin l'ange accompagne madeleine au ciel étoilé le chemin est long au bout la chute finale pour tous les vivants Saison de dégel dans le chemin détrempé ornières de pas. Printemps hâtif les nids-de-poule pullulent chemin de croix des pneus. Par monts et par Vaux en marche vers Compostelle... braves pèlerins Un petit sentier serpentant dans la colline... joie des randonneurs fidèles partout en quête du paradis... le chemin de Croix Voleur de grand ch'min Rêvant au son des autos Stoppant au péage Stellaire farandole Astres dans leur course folle Montrent bon chemin L'ambré rhum en soi Ne valait la soie pour Rome Mais naquit deux routes Dunes poitrinaires Le vent le soleil de face L'oubli d'être vieux Usage du temps Morcellement syntaxique Pédestre et cycliste Rouler nulle part A vélo sur le terril En dehors du monde un col un sommet un ciel je voulais juste m'assoir Haute route de ses narines le vent souffle les chandelles Monceau de cailloux le cairn qu'ils ont dressé est blanc de givre Le ciel se dégage le chemin des anciens dévoile son sens Ah le vent il ne reste des cairns que ces amas de pierre Grande randonnée l'inconnu s'habille en rouge et blanc Bord de la grande falaise elle n'a fait que suivre les coquillages par monts et par vaux sur tous les chemins du monde libre et sans entrave. suivre le chemin millénaire tradition et mourir d'ennui. entre herbes et bruyères par un chemin sinueux découvrir la grève. le dernier chemin c'est une autre solitude une autre lenteur un ruisseau de rires roule dans les ruelles premier soir d'été deux cygnes en voyage la rivière ressemble à une patinoire Un rien me curiose dans ce chemin qui s' étrange toi seul m'amerveille Dans un chemin creux ombre et lumière s' amusent mes yeux papillonnent Sur le chemin du temple me suis cassé le pied Bouddha n'a pas bougé Traversant le ciel le V des bernaches chemin migratoire. Chemin de traverse, Mille pas défont la neige En soupe marron. Au bout du chemin l'attente d'une silhouette déjà l'absence Un galet ricoche de nuage en nuage lancé sur le lac Au bout du chemin l'attente d'une silhouette déjà l'abscence Poussière d'espoir sous chaque pas d'immigré posé sans retour Sur le fil de l'ombre je marche et saute à pieds joints flaque de soleil Traversée du fleuve Deux pièces sur les yeux D'un monde à l'autre Zigzaguant entre Les parasols bigarrés Vendeur de chichis Marchant dos courbé L'homme s'éloigne déjà Brouillard d'automne Pas pattes et pointillés chemin incertain sur le sable du rivage. Le soleil tôt venu m’a ouvert une route. Cette route, toutes les autres. Au bout de l’allée deux chemins ne pas choisir seule la marche est le chemin. Bruissements de feuilles Et de châtaignes écrasées Châtaignier qui rit Quatre traces de sabots Glands cassés, feuilles déchirées Beau carrosse promené Des arbres, un chemin Les branches craquent et s'écartent La lumière passe Joli papillon Tourbillons sur le chemin Plouf dans la fontaine ! Etoile dans le ciel Montre le chemin de nos rêves En couleur cannelle Au plus clair du jour Rayons dans le chemin creux Eclats de l'été D'un chemin à l'autre Vieux pont en bois Clapotis d'eau fraiche des pattes d'oiseaux et quelques miettes de pain ~ chemin enneigé longeant le canal sous les pas un lit de feuilles ~ balade craquante au jardin des Plantes même la rose transpire ~ sportifs du dimanche Le chemin de l'étang je mange mon sandwich et repars chez moi. En voyage, direction Disneyland Paris, musique de mon MP4. En classe de neige sous le vent, le soleil je skie avec mes amis. En montagne un premier flocon tombe sur la neige. Dans le train avec ma famille, le temps passe lentement. À la montagne je skie sur la neige et les petits flocons. Une moto renversée sur l'autoroute, la jambe du motard cassée. Il fait beau,je marche dans les volcans, crac ! je me casse la jambe !!! Dans la montagne la piste noire, salto arrière j'ai un peu mal. Forêt ma famille et le poulain Eliote marchent dans le soleil. Un jour ensoleillé à vélo avec mon copain je me suis ouvert le genou. Sur mes skis je tombe, je pleure il fait beau. Sur les autoroutes beau temps de joie vacances en famille. Je regarde la pleine lune ce soir je suis fatigué. Dans la neige nuages tristes et gris luge qui glisse sur la glace. A Disneyland Paris notre ticket de caisse dans la machine je prends le chemin des boutiques. Montagne en Corse je marche sur les cailloux la musique des vaches. Dans un train bruits de rail, conversations j'ai mal à la tête. Chemin montagnard je marche avec ma famille un grand cri de buse. Le chemin de fer enneigé et glacial le vent souffle. Soleil et poudreuse en haut de la piste je glisse. Chez mes grands-parents le ciel gris, la tempête les arbres humides. dans la mienne sa petite main le chemin moins long Sentier des douaniers - de qui se moquent-elles les mouettes rieuses ? les mains dans les poches sur le chemin d'autrefois où nous étions deux au bout du sentier l'automne éclabousse la lumière chemin sinueux - une digitale à la main la vieille femme s'en va noces de lilas le bonheur d'avancer à deux Fougères et lierre sur le vieux chêne tout vert du chemin gelé. nos balades au parc mon calepin boursouflé de feuilles à sécher chemin muletier – le marcheur prend dans ses bras son chiot fourbu retard du train l’escargot presqu’arrivé au bout du quai Toboggan mouillé le ciel trace son chemin d’une seule goutte. Avec ma trottinette je fonce dans la barrière mal à la cheville... Une grande lune la voiture près de l'arbre nuit étoilée. Avec mamie, vite ! un dérapage sur le chemin je tombe du vélo... Dans la voiture, un tracteur crève devant nous : j'ai peur. Sur ma trottinette, au parc, le soleil d'hiver brille. Sur le tandem de Tata on tombe sur la plage. Je ris et je pleure. Sur le chemin on pose les vélos pour grimper aux arbres. Dans le train, avec mes parents j'ai vu un oiseau dans le ciel. Avec maman, mon vélo tombe devant la maison je pleure. Sur mon nouveau vélo j'essaie de rouler sur le sentier je ne suis presque pas tombée. Dans le train un tunnel noir plein de dessins seule, sans mes parents ! Sur la route de l'école je vais arriver en retard : un bouchon. À vélo, dans la forêt je tombe dans la descente à cause d'un petit caillou. À vélo sur le chemin devant maman : je connais la route ! Sur mon poney Mystère les feuilles me chatouillent le chemin du vent. Feuilles d'automne fées virevoltantes mon coeur apaisé. Pierres moussues, fougères, dans le brouillard d'automne paix, temps suspendu. Un pivert martèle dans le bois de l'arbre qui chante. Landes de sable - les chemins aussi se perdent. Chemin secret... elle regarde les oiseaux convoler. Flaques du chemin - pieds nus dans le ciel d'été. Le long du chemin trésors cachés sous les feuilles deux champignons blancs. Des trous dans le chemin traces de châtaignes et de glands ramassés au sol. Le chemin est long des passions, des amitiés la mort recommence. Chemins de traverse des nuits de rêve éveillé la vraie vérité. Au bout du chemin la clairière dans la forêt nous reviendrons là. Toutes nos cultures, toutes nos histoires nous offrent une direction; tout pour ne pas voir notre destination finale. Maisons désertées tempêtes de vagues et de pluie sentiers côtiers. Dans ce chemin creux les traces de mes ancêtres l’automne efface nos pas. Parallèle au ru serpente dans la vallée le chemin tortueux. chemin forestier j’allège le silence de quelques cèpes. Lumière, fin du rêve je retourne amer vers la Terre. Sur les chemins blancs je souffle quand crie le vent et s’enfuit le temps. Le chemin est sacré un jour je reviendrai je dois partir pour t’aimer. Pourquoi, dis, pourquoi ? la lente et douce descente de toutes mes larmes. Vent hivernal ~ l'ombre mouvante de l'arbre nu. Froidure d'automne ~ la campagne se couvre de mélancolie. Dernier soleil sur le chemin humide et froid y croire encore. Bogues et épines le chemin de la fontaine sanctuaire de châtaignes. Deux sillons parfaits strient l’enveloppe de neige pas l’ombre d’un râle Pieds humains dans l’eau trois ombles solennels s’apprêtent à l’effroi Ma main dans la tienne - déchaîné le vent nous suit sur l'allée du parc. Chemin de départ - les ronces accrochent un pan de sa robe. Chemin des poètes - j'ai rencontré le soleil dans les feuilles d'automne. Tempête ~ des pensées entremêlées soudain la voie. Bae an Anaon tant de chemins engloutis par les courants. Entre mer et ciel balayé par le vent ce chemin de terre. À la campagne – roses sauvages poussent sur le chemin qui ne mène nulle part. La gorge – au-delà de la courbe d'entrée fin de l'arc en ciel. Pétales sur la ruelle – pièces de l'étoile filante de la nuit dernière. Les chaussures gelées on ne peut s'entrelacer que fleurisse l’œillet ! Gouttelette perdue aux croisements de la toile l'araignée a soif. Un rai argenté souligne l'intense vert mousse coquille en route. Au bout du jour au bout du chemin assis regarder la lune. Les mains vides à la gare d'odeurs en senteurs le nez qui voyage. Ce matin frisquet deux cailloux en poche prendre le vent du grand large. Penfoul — pas de wifi pour surfer. Touffeur du Mékong — elle saute sur le repas et dans le fleuve. Chemin des Dames — marcher là où le sang a coulé. Petit caillou blanc tout seul luit sur le chemin un enfant le cueille. Chemins de nuages bleu du ciel cherche sa route guidė par les vents. Sable encore humide chemins de pas enfantins défient l'océan. Le vent d’automne – la forêt cache ses chemins avec des feuilles. La Voie Lactée – une luciole cherche encore son lieu. J’attends mon tour pour traverser son chemin – le vent d’automne. Étoile filante - elle m'emmène sans bruit au pays des rêves. Le long du ruisseau il balaye les cailloux du bout de sa canne. Il cueille des mûres sur le chemin de l'école pour son petit fils Petites noisettes prenez garde, le chemin invite gourmands. Doux ronrons des ruisseaux, le chemion à l'écoute vous accompagne. Herbe volage, chemin de coquelicots, valse à quatre temps. Les oies blanches au-dessus des nuages chemin du fleuve La fourmi progresse sur ma couverture bleue fermer la frontière Sentier de terre repris par la forêt mes disparus Partout où je vais le chat surgit de nulle part passant son chemin. Une cabane en bois, dernier territoire connu au bout du chemin. Au bord du chemin le lézard dort au soleil. ne pas déranger ! Las d'être refoulé il a rejoint la rivière le caillou solitaire. Surprise par la pluie, sur la route serpentine la couleuvre rit. Où aller ? Le ruisseau capricieux rit de la question. Partir simplement long chemin de prières pèlerinage. Pluie dans mon jardin sur un chemin de pierre un escargot. À travers le champs un chemin plein d'ornières les pieds mouillés. Bas-côté, bitume jusqu'où et jusqu'à quand ? Plus du tout d'amour. Assises au verdict, elles consentent cette fois Son œil pauvre mendie et maudit le passant destin. D’une traite elle traverse, rayonnante l’abattoir De nuit la luciole n'éclaire pas tout le chemin uniquement nos yeux. | So harsh and so smooth Sometimes steep sometimes even The path Listen to the sea Whispering your path amongst the cobbles tumbling still falling every leaf morning mist - spider recedes cobeweb from the forrest occupation - spider surrounds fly between the lanterns Kêrannarako bidean Txakur bat baserri batean Aitaren bizarra izoztu da Strade dei monti Arre Il bagad nella macchina Occhi e orecchie kof-ha-kof L’esglaish taus eriçons Tà la mainadeta Lo camin grand de l’estiu Un troç de camin Dab ua amiga de Nadau Qu’en pensa l’abeth ? Down on the highway I heard the sound of a crying cloud |