ARCHIVE

o deus skrivet 974 haiku

Sélection du jury 2017 (complet)

Choazh ar juri (bre) 2017.pdf

Sélection du jury (fre) 2017.pdf

Sélection du jury (gal) 2017.pdf

Brezhoneg (417)Gallaoueg (72)Galleg (475)Yezh all (10)

Kousk 'ra a c'hazh du
arabat treuziñ e hent
logod divergont
Kamm digamm an hent
Kreskiñ ra ar vugale
Pephini e doull
Gourhent pe hent-dall
da belec'h vezon kaset ?
Koumoul 'zo fenoz
Ar gwennojennoù
a c’hell kas a-wechigoù
d’an draezhennoù
Poulligoù dour mor
delioù, fank, kanevevedenn
maen e kreiz an hent.
Ar riboul ‘c’hwezh vat
ha mont a ran da bourmen
ha d’ar gêr e yan.
Takadoù glizh gleb
an delioù marv a gouezh
bleunioù ar ribin.
An hentig pri gleb
sec’het gant an heol
a zro da zouar.
War an hent bihan
emaon o vale dousig
pegen plijus e‘.
An heol kuzhet
ar gouloù mouget buan
arc’hoazh adc’hanet.
Pa cheñch an amzer
e yan gant an hentig bras
sell'ran ouzh an oabl.
C’ hoant ‘meus da vont gant
ar c’harront iskis ha brav
gant ma c’hoar vihan.
War an hentig brav
an heol zo lufrus
ar gwez bras divent.
Toullig-an-noz :
'tre an elez hag ar sent
An dud gant ho hent
Er we'enn avaloù
lutigoù ruz enaouet
war hent Nedeleg
An del a ya
Lec'h ma vezont kaset
Gant an avel
ur c'haz genou gell
tal an iliz, den ebet
flouret gan Nina
ur c'haz genou gell
tal an iliz, den ebet,
flouret gan nina
Mor a otoioù
Gronnet get jiganted vil
Beg lontek Pariz
Monet betek penn
Hentoù-dall an nevez-amzer
Gloar ar yaouankiz
Gwagennoù solut
E fank dous ar gouiañv du
Minotenn ar saout
Bod avaloù stoup Japan
hag iliav : frouezh kentañ
ar goañv.
Da werzhañ, da werzhañ
tiez didud Kemperle
ur c'hazh war ar straed.
Mai-Ewen hag Annig
o flapiñ war ar straed
eñvorennoù bugaleaj.
Heol gwenn, hent GR
Nina o tizoeiñ distruj
he zachenn c'hoari.
Hent hir ar gwesped Azia
betek gwenn-tilh ar blasenn
un neizh pe ur voullenn Nedeleg ?
Heol dallus, skedus
trellus, burlutus
war straedoù Kemperle.
E we'nn tilh an iliz
ur boked lugelloù tredan
o c'hortoz an noz.
Ur c'hazh jantil-tre
flouret ganin war ar straed
en disheol yen.
'Ba hent Bel Air, me
wel div skol kozh kozh
hag ur jardin kaer.
ba hent bel air me
welan div skol kozh kozh
an ur jardin ker
Blev amaouret ma merci
un dansig kaer en avril
troidell ar vuhez.
Ur pesk e ma oabl hag
ar gwez kounaret
e rouedoù an amzer
Ma hent a cheñcho
diouzh an hentenn a dapin
diouzh ar choaz a rin.
Un hent eeun pe gamm
gwenojennoù leun a riskl
un dazont posubl.
Hir, berr ar vuhez
kozh pe abred ne ra forzh
mervel a reomp.
Hentoù ar repuidi
hentoù dañjerus
hentoù ar marv.
C'hoant ' m eus cheñch ma hent,
ober ar pezh 'm eus c'hoant-me,
kenderc'hel g'ar vuhez...
Pres warnon...
da gant ugent er riboul,
betek gwelet fin an hent.
D'ar red ' hamp hiziv
an hentoù risklus spontus
d'ar marv on aet.
Mont Kuit da Bempoull
war hent ma buhez
terminus,diskennomp holl.
War hent an dazont
dañjeriou ha Toulloù - trap
hent eeun difin.
An hent leun a erc'h
ar bed stanket en e di
bed yen ha marv.
N'hallez ket kompren
ar pezh emaomp oc'h ober
n'eo ket an hent mat.
Hent betoñs pe vein ?
aesoc'h, diaesoc'h ?
choaz start; sichenn da vuhez.
Heol tomm, mor yen
ha ma beaj diwezhañ
beaj ar marv.
Ne gomprenez ket
moarvat e kendalc'ho
an hent-mañ hepdon
War an hent mat
poent eo echuiñ gantañ
hir-tre ma hent.
Tapet eo bet
ar brizonidi vrudet
met ne bado Ket
Un hent gwarezet
gwirionez dizoloet
buhez vestroniet.
Hentoù an douar,
hentoù distabil ar mor.
marvet on fenoz.
Karout ‘rajen gwelet erc’h
o kouezhañ war an hent,
hir ha gwenn.
Ur c’harr-tan war an hent,
e brenestier digor-bras,
klevout ‘ran sonerezh.
Gouloù an otoioù
war an hent du,
an dazont el latar.
Ur c’helc’hiad oc’h adkregiñ,
nerzh-red an dour a-benn dezhañ,
un eog o tistreiñ d’e vammenn.
War va hent e adkavan
liv glas ha sarac’h an delioù,
blaz trenk va yaouankiz.
Ur c’hleuz don
e-kreiz un hent,
kollet va spered.
Mein gris-teñval
gwechall gwenn-kann,
war hent va awen.
C’hwez an dazont,
na re verr eo
hent ar yaouankiz !
Kalz goulennoù,
a-benn nebeut,
dibab da hent.
Ur vag, an avel o yudal,
war un hent difin,
loc`het evit tro ar bed.
C’hwez ar gwin tomm er yenijenn,
ar c’histin krazet hag ar saprenn,
tad ruz ‘zo war an hent.
Eus gouloù-deiz betek serr-noz,
hentañ a rez an den,
d’ar baradoz pe d’an ifern.
Bale war an hent bras,
trouz ar gouelini penn-du
c’hwez sall ar mor bras.
En va oto war an hent,
pladet war an azezenn,
o c’hortoz bezañ erruet.
Suterezh an tren,
dek eur en noz du,
ur c’horn-boud a glevan.
Toufor an dervezh,
arnev en abardaez,
c’hwez an hentoù tomm.
Ar mor o krozal,
richan al laboused,
me o vageal.
Trouz fromus da c’hoarzhoù,
delioù o kouezhañ warnon,
setu penn ar wenodenn.
Distruj ar mekanikoù
war hent an difraostañ,
breinañ ar blanedenn.
O tremen dre ar vered,
war hent ar marv,
an avel o ouelañ.
E-tal ar Meurvor,
gwelout Amerika,
hag hentoù eno.
Flikflok ar glav war an hent,
c’hwez c’hwerv er-maez,
soñj er bed beuzet.
Sklêrijenn ouzh va dremm,
an heol o tont d’ar vuhez,
glizh liesliv tro-dro d’an hent.
E penn an hent,
delioù o kouezhañ,
an avel o c’hwezhañ.
An otoioù o storlokat,
al laboused o richanañ,
me en va sav, o selaou.
War an hent er c’hoad,
hern ur marc’h o sklokat,
o heuliañ ac’hanon.
Gourvezet en ambulañs,
ar gouleier o tañsal,
emgav en ifern.
Red an dour gant e hent,
un nadoz-aer o kanañ,
ar goañv o vervel.
Hent ar sklêrijenn,
eñ o welet anezhi,
echuet en un taol.
Ul lestr meurdezus
oc’h en em silañ
en hent-mor etre ar c’herreg.
Ar blanedenn c’hlas en egor,
o treiñ hag o tistreiñ,
o heuliañ hent ar stered.
Ur voutailh er mor
trouz an avel en va fenn,
hent ar gwagennoù.
Ne c’hellomp ket cheñch
dallidigezh an dazont,
hent ar vuhez eo.
O treuziñ un hent,
setu un oto,
unan all marv.
Ur c’harr-nij en hent,
c’hwez an tan o tont,
setu unan n’erruo ket.
War hent ar parkeier,
an dañvad a vegeilh
betek fin e vuhez.
Al louarn orañjez,
o tremen war an hent,
etre div wezenn.
Ar c’horn-boud, ar starderez,
e penn ur wenodenn,
riell, ur gwallzarvoud.
Ar c’houmoul o leñvañ,
blaz an dour sall pa vez glav,
deuet dall gant an heol.
Hentañ an otoioù,
gwallzarvoudoù bemdez,
ur c’hi o tremen.
Otoioù a ruilh warno,
den ne zouj outo,
hiziv-an-deiz e pep lec’h.
Hentoù ar spered,
kuzh ha tort,
da welet `petra ?
Hent ar valafenn,
heuliañ anezhi
ha chom a-sav.
Un hent bihan war-zu ar Su,
c’hwez ar c’hwalen hag an erc’h,
ne ziskennomp ket mui.
Tremen war ur wenodenn,
santout an aer o freskaat,
ar mor sioul o paouez kuitaat.
Ur familh loened,
o redek war an hent, trellet
gant daoulagad an otoioù.
An hentoù treuzet
e-kerzh bloavezhioù,
pouez ar skuizhder warno.
Gouzañv ar roudoú,
strivañ da bep eur,
hent douar pe vetoñs.
Sklokat ‘ra marc’h an Ankou,
war hent an ifern,
ar re varv o heuliañ.
Strakata ‘ra ar glav,
o kouezhañ war an hent,
o skornañ er goañv.
Kemer penn en hent,
leñvañ en va c’hlogorenn,
sot gant ar boan.
War an hent emaon,
o tiskargañ va c’halon,
o soñjal en va bro.
Huchadennoù en trepasioù,
son ar c’hloc’h,
trouz ebet ken.
Klevout un oto,
a-raok gwelet anezhi,
santout an avel o tremen.
Roudoù ur c’hwez fetis,
dilerc’hioù ur blaz c’hwerv,
hent ar breinadur.
Drask an tan skedus,
dirak an ifern dilufr,
chiflikat war hent en neñv.
Terduet hentoù nevez,
glas ar glav,
otoioù o fraoñval.
Da heul pep korn-tro,
digor un hent nevez,
kavout un ardremez.
O vale war an hent,
klask ur poell lañsus,
buhez vrein didalvoud.
Kammdroioù distummet,
kudennoù ar vuhez,
blaz an diaester em c’halon.
Mintin kentañ ar bloaz,
war hent-dall an noz,
ul letern o lintrañ.
Gwenodenn didud,
tremen ebet ken,
e-touesk al linad.
Kousket war an hent,
ur c’harr o tremen,
drastet va empenn.
E-kreiz an hent bras,
ul loen o redek,
e vuhez en arvar.
Kuzh-kuzh ‘vez graet gante
krabennoù lakaet en noazh,
ha goloet gant an amzer.
Buhez hag anaoudegezh,
hentoù glas o tiwanañ
mouezhioù lirzhin, tonioù kerdin.
Un hent bleuniek,
mennozhioù dirollet,
an avel o kanañ.
Hent ar garantez,
daouarn o kejañ,
laboused o kanañ.
Ul logodenn war an hent,
va c’hazh o sellet outi,
paket etre e bavioù.
Blaz an troioù-kaer,
c’hwez an anien,
trouz ar c’hammedoù.
Va-unan pe a-stroll,
bemdez war an hent
betoñs, houarn, douar pe draezh.
Va-unan war ar wenodenn,
ur c’hi o harzhal,
avel en va blev.
Er vrumenn, sklokadenn,
Pavioù ur marc’hig gwenn
O piltrotat war an hent.
Kan al laboused,
e neizhioù gloan ar gwez,
war kleuzioù ar ribinoù.
Ur c’huzh-heol brav,
Un dorn en va hini,
Pourmen, lamm ar galon.
Fin an hent,
an Ankou o tremen
den ebet ken.
Kirri war an hent
bouzar ouzh an Natur,
blaz an tir-eoul.
Kirri war an hent
kezeg-houarn war ar riblenn,
an dud er baradoz.
Fin ar bed war an hent
gris an natur,
savadurioù betoñs.
Menezioù en un tu
ar mor bras en tu all,
un hent etrezo.
Emaon war an hent
ne welan netra
ret klask ar gouloù.
Dougen ar samm bemdez
Skorn ha mut blaz an deiz
Betek an trec'h
Splann, fuloret pe seder
a-hed an devezh
ar mor o vale ganin.
Ne welan nemet ma zreid
O vont waraok buan
An eil war-lec'h egile
Pres warnon mont kuit b'an hent
pres dont 'n dro d'ar gêr
iskis eo, ne gavit ket ?
Un den o skrivañ
ouzh ar wezenn erv
hent an diaoul.
An Heol 'n e blom,
etre div voger dreinek,
dastum 'ran mouar.
Daou gleuz don e bleuñv,
bokidi 'manenn a-strew,
kloc'h Sul Fask o seniñ.
Er grignol an arc'h gozh,
dibradañ 'ran he golo,
ha me da vugel.
A bep tu d' an hent
skerijenn flamm ar skav-gwrac'h
beaj kala-goañv
Diwall heureuchin
en eur dreuziñ an asfalt
hent tizh peder forzh
Ganin 'hed an hent
ur vignonez a-feson
al loargann ken splann
Mont gant ar gwenodenn
Test ma yaouankiz
Keuz
war an hent ar vuhez
Trubuilh eurusted dizoloadur
Bemdeiz... Joa
Sponted ar c'hi bihan
Aet war an hent
Ankenet ar vestrez gozh
B'an hent Kloars tremen ur charaban
setu Monet
ha Tad Nedeleg gant madigoù
Diwall heureuchin
en eur dreuziñ an hent bras
pres'zo war an dud
O tihuniñ
ma c'hoar ha me,laouen
da gemer hent ar skol.
Dirak al lern
an oto a chom a-sav
war an hent express.
E-barzh ar c'hoad
bannañ a ran ur vrankennig
o redek war an dour.
War bourzh ar vag
tomm eo, Tadig o vleniañ
ha Mammig o rouzañ.
Daou valigorn
ouzh werenn an oto :
daou hent lufrus.
O pourmen er c'hoad
plijadur gant Mammig :
setu un touseg !
Ma c'hi o redek
a-dreñv traktor ma zad-kuñv
war zu bolotennoù foenn.
Ma zud en oto
kuzhet a-dreñv ar wezenn
e yan d'ar c'hoad.
E menezioù Alpoù
Mammig o vleniañ, ha me,
laouen war an hent !
Hent an distro :
an holl souezhet gant
ur c'hazh-koad !
Gant tad-kozh,
er gwez a lufr gant an heol
daou gazh koad !
Er gêr, gant ma zad
o c'hoari "bagarre"
plijus eo !
E Cherbourg
gwelout a ran ar ferries
c'hoant bras mont e-barzh.
Mammig ha Stessy
war ar pont, dorn ha dorn
o vont d'ar c'hoad.
En oto, da vintin
o treuziñ an hent
ur ranig o lammat !
Ouzh ar we(ze)nn derv
Tangi gant un tamm paper
o klask an awen...
An dremmwel brav
a gas he gouzout dit
betek an hent dall.
Penn an hent teñval
delioù gleb an dilost-hañv
an ijin a teuio.
Avel o vlejal
ar wezenn o kouezhañ
un devezh e Breizh
Latar war ar stêr
ur goûg hir o nijal kuit
hent rouz divuhez.
an hent, dous pe griz,
‘ dosta an dud deus ar beg ‘giz
ar goañv ' zegas an hañv
Va buhez em eus kollet
war hentoù spontus
marzhoù Kalon Breizh
Kalz amzer ‘m eus kollet war an hent,
betek Brekilien, Kalon Breizh.

Haïku aerouant bras ar porzh: Sin a ra ar bugel en hent.
Al lagad divent a wign a joa.

Hir eo da hent
Gant a-hed dezhañ
Spern ha bleunioù a bep eil
Ne stank biken
Hent bras
Ar frankiz
Hir eo da hent
Gant a-hed dezhañ
Spern ha beunioù a bep eil
Hir ei da hent
Gant a-hed dezhañ
Spern ha bleunioù a bep eil
Hir eo an hent
Du eo an hent
Digor eo an hent d'an holl
Te,
war an hent
vuhez kement dousig
Buan e teuio ar vintin
goude
hent an noz
Skeud ar gwez zo teñvaloc'h c'hoazh
pa sklaer eo al loar
war an hent noazh
Debriñ madigoù
get ma mignoned
war an hent d'al levraoueg.
E kanal war an hent bras
dimeurzh tremenet
e oan-me laouen.
Ar an hent da enez Re
on kouezhet er mor
get ma zog moug sklaer.
E tastum kistin er c'hoad
'm eus gwelet al louarn
eñ oa o tebriñ.
E-barzh ar forest
'm eus gwelet ur valafenn
hag ul logodenn.
Pemp miz hep gwelout ma zad
hir oa da c'hortoz
tost fin an hent.
Hent Kemperle-An Treou
ur yourc'hez o lammat
war zu ar c'hoad.
War hent Trevignon
ur morvran o sec'hiñ dindan
an avel yen-sklas.
War hent ar vakansoù
ma c'hi o yudal en oto :
ul labous o nijal.
War hent ar skol
un heizez dirak an oto
laouen on.
War hent ar skol
ul lapin hag e bavioù
marv.
War hen Italia
o kousket mat-tre
re domm eo din.
War hent Italia
gant Mammig ha Stan
kousket on.
C'hwezh ar mor glas
bleunioù bep a liv glas
pe velen.
Un naer o treuziñ
hent Rokamadour dirazon,
laouen er c'hamping-karr.
E-bourzh ar vag
aon rak ar mor
dirollet.
Menez a bep tu
war hent ar vakansoù,
tomm eo Bro Spagn !
Ur c'hazh marv
war an hent, ha mammig
o gervel mezeg al loened.
War an hent glas
an erc'h o frotañ va fenn,
c'hwitell ul labous.
War bord ar mor fresk
c'hoari a ran gant Jabadao
ki plijus ma mamm gozh !
War bord ar mor
gant Tata ha ma c'hoar
maen war an hent.
War an hent
dirollet eo an avel
ma blev o nijal.
War an hent e welan
daou gi o tremen
flastret gant un oto.
War an douar galet
Monette o piltrotat :
poan gein spontus !
C'hwezh vat fin an devezh
an heol skedus a lufr an enez Groe
ha boued houidi ar poull-dour.
Ba penn an hent don
gwelout ar gazeg Monette
a-dreñv ar c'huzh-heol brav.
E tommder ar c'huzh-heol
a-dreñv ar bolotennoù plouz
tremen ur charaban.
War an hent
kasketenn ha mourroù gwenn
setu Jo Derrien.
Gouel ar Pouldu
war hent an heol
Monette o piltrotañ.
Hent don alaouret
c'hwezh dous fin an devezh
'tal ar poull dour brein.
Da bourmen, ma dous
Chomet ma gwaz da staotat
Takenn glav warnon
Paotred dilabour
Fraost greantel ha douar fraost
Dirazomp an hent
O pourmen emaon
Sav-heol war an dremmwel
Tud-kaer a varvo
Bleniañ 'ran re vuan
'mañ an heol o sevel
Dale, adarre
Serr eo noz ar goañv
hag o strizhaat 'mañ an hent
mat digor ar gloued
Krapat ha krapat
Ar vuoc'h o peuriñ
Amzer zo 'viti
Dorn-ha-dorn
E-kreiz ar straed
Bugaligoù o c'hoarzhin
Avel flour
War hent et di
Delioù kistin o kouezhañ
Hent ar yaouankiz
O kuitaat an ti
Koshaat a ran
Gleb-teil an oabl
Kaset kuit an heol
Amourousted er straedoù
Lamm er mor
Eus ur pont uhel
Gleb eo ma blev !
Trouz ar gwagennoù
Bernard ar c'hi o redek war an hent
Pegen skuizhus eo !
Tadig, Marie, Lola ha me
O sellet ouzh menez-tan Stromboli
Trouz ar vag
War hent Bro Martinik
Er c'harr-nij bras
E sellan ouzh ar c'houmoul
Banneoù heol
War hentoù Sisilia
Ur veajourez on !
War hent an Enezenn Kallot
Kastell an Tarv
Dindan an heol splann
Gwez tro-dro d'al lenn
Un heol bihan er gabanenn
Pik-nik gant ma familh
Hent va buhez o kregiñ
Emichañs e vo gwir va hunvreoù
Fiziañs' m eus
An hent oc'h astenn
roudoù va skuizhder
va c'hroc'hen o roufennañ
Hent ar chaoser
beuzet ha diveuzet
kalonad
War hent ar vered
chuchumuchu chapeled
an ivinenn gozh
Em dornig bugel
teñzorioù mouk Añjela,
hent an ametist
War hent Montroulez
o kanañ gant Youenn Gwernig :
For I go, I go...
Bale war an hent
sellout 'ran ouzh ma fellgomz
tapout 'rin an holl.
Sonerezh rock kreñv
strollad mignoned er c'harr
road Trip, yaouank omp.
Un tad hag e vab
kantreal davet ar Su
bevañ war an hent.
Heol bro Martinik
en oto evit mont d'ar menez
re domm eo !
Dindan an heol yen
ur c'houblad elerc'h ruz ha du
ur waz o huchal.
Ul luc'hed war e dal
e lunedoù ront : Harry Potter
e Baie des livres.
War hent al lenn
an elerc'h o huchal
roet 'meus bara dezho.
War hent al lenn
gant Efflamm ha tadig
gwelet 'meus un alarc'h.
Ar wenojenn
o vont betek al lenn
tri alarc'h o neuial.
War an draezhenn
ur skornenn 'barzh ma zorn
an heol o kuzhat.
E tro Menez Are
piknikañ dindan ar glav
n'eo ket plijus.
An amzer zo hir
evit an den o sell ouzh al levrioù
ur grampou'enn en e veg !
War hentoù ar menezioù
o pourmen va-unan
ha setu ! Kollet on bremañ.
O vont d'ar mor
evit kourronkañ dindan
an heol laouen.
War an hent houarn
an aon o tebriñ ac'hanon
dindan ar glav.
C'hwezh an delioù gleb
o klask kistin
e kreiz ar c'hoad.
Dirak ur bronn-vor
ur sifretezenn, ur c'hrank
e tennan ma zeod
Ul louarn er c'hoad
paourkaezh lapin war an hent
biskoazh kement-all !
Ur mor a dud
tro dro kastell Dysneyland
ha me laouen war an hent !
War ribl an hent
un teñzor dindan an delioù
togoù-touseged gwenn.
Gant ma mignonezed
o neuial er mor
deuet da vezañ morganezed.
Toulloù war an hent
roudoù kistin ha kraoñ-derv
bet dastumet goustadik
War an azen Pompon
ma zad, ma mamm, o heuliañ
'nomp war an hent.
O c'hoari gant an heol
ma c'heniververed ha me
e foñs ar c'hoad.
Sellout ouzh prenestr an oto
an tour Eiffel
pegen bras eo !
Er c'hoad o sellout
ouzh ar gwez, plijus eo
pourmen ha c'hoarzhin.
Mont da bourmen
gant tout va familh
e kichen ti Mamie Madeleine.
Barzh ar c'hoad
tadig ha mammig a-dreñv din
ha me dirollet da c'hoarzhin.
Kollet barzh ar c'hoad
Tadig ne gav ket an hent
ha me o huchal.
E kreiz ar c'hoad
klask war an douar
ar c'histin kouezhet.
Kichen an TGV,
fachet eo Tadig.
O huchal emaon.
Dirak an oto
delioù gwez derv, ha me
o c'hoari gant ma DS.
War an hent bras
e-barzh ma oto Renault
selaou a ran sonerezh.
Teñval eo en TGV
Tadig o pourmen
arnev ha glav.
War hent ar vakansoù
e kamion ma zud
o livañ morlaeron.
War an hent
kavet ul lapin marv
trist on!
Meurvor dirollet
ar spoum gwenn war an hent gleb
ha me sioulaet.
Ma bizied o flourat
talmoù da galon
klask ma hent war da groc'hen.
Bemdez memes tud
tommder ar metro leun-chouk
war hent al labour.
Diskenn eus an tren
kentañ kammed war ar c'hae
krog eo ma beaj.
Pell foñs al liorzh
evit ar verc'hig vihan
"Tad-kozh, pelec'h 'out ?"
Bleuñv war ar c'hleuzioù
a-sav dirak an toull-karr
mousc'hoarzh ar c'hezeg.
Kirri tizh ganto
un tarch ruz war an ter du
kañv d'al louarnig.
Hineni va Aotrou,
teñvaloc’h a vo mat dit,
prest on va Aotrou.
Pourmenadenn vras
gant Rozenn e Sant Brieg
brav an amzer.
Delioù o kouezhãñ
un hent e kichen an dour yen
laouen on gant an didrouz.
'Pad ar vakansoù
o kerzhout war an hent tomm
kan al laboused.
Pelec'h emaon ? Kollet
O ! Gouloù e fin an hent...
Ma vuhez o vont kuit.
Gwez war bord an hent
ur yourc'hez vrav o tremen
fresk eo ar goañv.
'Barzh an oto gris
war hent ar vakansoù bras
ur c'hastell dilezet.
Ar gwez war an hent
flouradenn an dour, ar stêr
tomm-tre an amzer.
Avel o vlejal
ar wezenn o c'houzañv
un devezh e Breizh.
War an hent gleb teil
'barzh an dour, un tamm koad bannet
ma c'hiez a spluj.
War hent ar stêr
hep loer war ma zreid
flour al loen war ar mon.
Ar rusk war ar c'hef
gwrizioù sanket en douar
avaloù ruz ar gwez.
Disheol d'ar saout
disglavier al labous preizh
maligorn er glav.
Hent ar menezioù
skornet a bign
betek an oabl.
Krampouezh war an dour
hent maeneg kanol Naoned
Brest en tu all.
Ar c'hazh du er maez
o pourmen kichen an hent
kef ar gwez marv.
An hent barzh ar c'hoad
sklerijenn an heol
ha trouzig ur puñs.
Hent ar c'hoad brav-tre
mont a ran da bourmen
ar stêr o ruial.
An erc'h flour a gouezh
war an hent bras
brav eo an amzer.
War an hent abred
ar c'harr-boutin o vont war raok
betek ar skolaj daonet.
Hent ar goañv
an erc'h tro-dro deomp-ni
un emgann erc'h plijus.
Tud barzh an oto
c'hwitet ar gammdro hep stardañ
evet en deus betek re.
Bord geotek an hent
ma breu gouezh diouzh e velo
rediet deomp paouez.
Un hent o tiskenn
trouz ma c'hi o redek
dindan an heol.
Ma zreid war an traezh
pourmenadenn diwezhañ
hent ar baradoz.
An hent o parañ
gant trouz ar marc'houarn
an heol o tont.
Sailhet ur c'hi dispont
dirak karr un dimezell yaouank
trouz sec'h ha kriz.
Dirak an ti
Coralie ha Maiwen
o c'hoari war bord an hent.
En nevez-hañv
al loened o tañsal hag an hent
o lufrañ gant an heol.
Ti menaj ma zad
laouen e-barzh an traktour
war hent al loened.
War hent an distro
koumoul gwenn, pelloc'hig, du eo
ar moged : aon am eus.
War hent bro Spagn
da noz e gouleier an oto
laboused du ha melen.
Un hent
evel un haiku
pe ur valafenn.
E touktouk India
un hent louset gant al lastez
saout o peuriñ.
Hir an hent
ur wezenn vihan
brav eo an hent.
O tistreiñ eus Pariz
war an hent tizh
huñvreoù an tour Eiffel.
Sac'het ar c'harr war an hent
dindan an avel foll
deuet un den d'e gerc'hat.
O treuziñ ar c'hoad
ur gabanenn ennañ, brav
an hent dindan an heol.
Son an dour glas gwer
goelini war an hent yen
buan, ur chokolad tomm !
Ma c'hoar ha me
o treuziñ an hent brav
gant bleunioù ha geot.
Da noz war an hent tizh
gant ma zud ha ma c'hoarezed
ur gavr o treuziñ.
En ur gwenojenn
redek a ran gant ma zad
ha kouezhet b'an dour !
Hent ar c'hoad
ul louarn o sellout ouzhin
aon am eus.
Glav hag heol
ha me en un toull war ar maez
ur seizhenn c'hlav.
Ur yourc'h o redek
war un hent gleb tout, harz an oto
gant ur youc'hadenn.
Dirak ur vougev
e kichen an hent, gant va mignon
o sellet ouzh lapined.
An hent en draonienn
ar gwez o fiñval
glas-gwer dour ar stêr.
War an hent tizh
otoioù ha kirri-boutin
ha me war varc'h-tan.
A-us ur wenojenn
'barzh an oabl
ur steredenn lostek.
Gant va zeltenn ruz
bale bro goude riboull
Skuizh war an hent dall
O stankañ an hent
logod-dall heñchet gant an hent
etrezek al liv.
Hent an dour a dreuz
Menezioù ha Koumoulioù
Etrezek ar mor
Hent-houarn gwadek
un heureuchin war an hent
hent ar baradoz.
Ur bourmenadenn
ha dao en hent gant chouchenn
ma azen, er ribin.
Latar en soñjoù
tizh ha vuhez en oto
wech diwezhañ 'oa.
Pounner ar seier
c'hoari biz-meud n'eo ket aes
gortoz er ribin.
Dindan an heol
er venojenn o redek
gant va mignoned.
Bale en ifern
marv, poultren em c'hichen
am c'harr en va gein.
Goude ar riboul
tremen dre ar ribinoù
arabat bezañ tapet.
Tapout ar riboul
evit mont da riboulat
'benn ar fin en toull.
Savet gant avel
trouzioù skiltr, staget war houarn
Brigitte war an hent.
War hent ar chicha
gwelet ' meus beurette Booba
o c'hober kein-gwiz.
O vont kuit dre viz meud
gortoz war c'horre an hent
sellout anezho o tremen.
Kollet war an hent
ma unan gant ma biz-meud
poent eo din hastañ.
Kroashent-tro an hent
a vez adgwelet war zu
ar menezioù bras.
Trouz skiltr an houarn
un huchadenn moged du
war hent an ti-gar.
Ul lapin war an hent
ur c'harr-tan o vale bro
yod evit al louarn.
Ar biz meud vez graet
Evit tapout an hent bras
War-zu ul lec'h brav
Ret eo hastañ
mall 'zo warnomp, un teuzar
ne chomo ket tomm.
Un hent hir ha plaen
an amzer n'eo ket sklaer
red dous ar vuhez.
Hent bras skornet
stanket gant an oto
prest d'ober biz-meud.
Stanket an hent bras
diaes ribinoù gant oto mammm-gozh
eurvezhioù ouzhpenn.
Kroashent-tro didud
ennañ gwez gronnet
gant otoioù o treiñ foll.
War hent ar yaouankiz
diaes kavout un henchañ a feson
kollet evel ur peskig ruz.
An diskar amzer
war zu al loen orañjez
mat eo flastret eo !
O redek war-zu
un hent dall difetis tre
e-kichen ar mor.
Kantreal e Breizh
e-pad vakañsoù an hañv
galvet gant ar fest.
Nag a blijadur
o kantreal er ribouloù
war hentoù-treuzh Breizh.
War ar gwenodenn
gant ur vuoc'h o tremen
e kreiz an deiz.
Hent an dazont
splann evit lod, az aio
dre minotennoù.
Hentoù er morioù
Ssoulder an avelioù skañv
o klask war he lerc'h.
Ur wenojenn hep fin
trouz gwagennoù o strakal
ar mor 'mañ ket pell.
Er menezioù yen
hentoù kamm leun a latar
pennoù er c'houmoul.
Al lapin flastret
o tiskenn war an hent tizh
pa c'hoarian biz-meud.
War hent an nozvezh
leun chouk o chom dibaouez
ne sellin ket a-dreñv.
Ruilhañ war an hent
trouz ar c'havig o huchal
an aod 'mañ ket pell.
Deus ar gwenodenn
o tremen dre an hent-dall
betek ar gourhent.
Ret eo hastañ
fliked goude ar riboul!
hentoù dall zo aï!
An trouz dizehan
ar marv en ho kichen
en noz war an hent.
Oto 'bet 'vit ar poent
ret tapout ar c'harr-boutin
'benn nebeut war an hent
Hentoù er morioù
sioulder an avelioù skañv
o klask war he lerc'h .
Kit da veajiñ
davet hent ar skiantprenet
hastit yaouankiz.
Yuzevien en tren
c'hoant ganto distreiñ d'ar gêr
sa hent ar marv.
Pegen hir an hent
pegen dañjerus an hent
'vit al loened penn skañv.
Distreiñ war e giz
a-raok bezañ re lañset
etrezek al lanv.
Mont da foetañ-bro
erru d'ur fest-noz dre souezh
diaes eo distreiñ.
Aet da foetañ bro
kavet rederigoù
arabat oa mont buan
Un nozvezh goañv
ul louarn o treuziñ an hent
en oto, souezhet-bras on.
War ma hent distro
un aksidant spontus
gant ur marc'h-tan !
Un hent bihan
un trouz, ur c'hi flastret
hag ur wetur gant gwad.
War an hent bras
me 'meus graet
ur bolomig erc'h.
War hent ar vakansoù
e bro Spagn, war bord ar mor
laouen dindan an heol.
War un hent bihan
gant ma c'henderv ha ma mamm
sellout ouzh an heol.
War an hent bihan
o klask un teñzor burzhudus
gant ma c'hamaraded.
Me zo dipitet
peogwir eo aet ma gavr
kuit eus ma zi.
Un tren war an hent-houarn
gant Kafeteria ha koka
ha Kinder bueno.
O pourmen er c'hoad
gwelet ur c'hazh-koad ganin
hag ul lapin e kichen an hent.
Gant tadig ha mammig
gwelet'm eus ul lapin
en oto, ma-unan.
Al lapin friket
gant ma mamm war an hent
kaset d'ar gêr.
War an hent bihan
o pourmen war droad
gant an hañv laouen.
War an hent, war droad
ma-unan gant ma c'hi
ur steredenn lostek !
Un hent dirak ma zi
ma-unan war an droterez
o vont buan !
War un hent bihan
laouen gant ma mignoned o komz
ma c'hi kontant.
E kreiz an hent bras,
hir - dirazomp, ur c'hi
aet e-biv an oto.
Un hent maenek
kouezhet, o tiwadañ -
kaset d'an ospital.
Delioù chomet glas 'tav
daoust d'an diskar-amzer
daoust d'am foan.
War straed an Oriant
un danser, penn en tu gin
festival hip hop.
War vord an hent bras
an oto chomet bout en erc'h
an aon o kreskiñ.
Hent an dour bihan
ur vag e delienn derv
plijadur ennon.
War an hent eeun
gant betoñs, maen ha douar
ur c'hi o pourmen.
War hent ar mor
c'hwez ar vleunienn velen
tommder an heol.
Kollet war an hent
un deiz sec'h ha tomm
ar glav o tont.
E kichen an hent
setu ar ragondined
e-barzh ar c'hoad.
En Amerika
daou garr-tan war an hent
gwallzarvoud farsus.
War an hent hir-tre
distreiñ en ma zi
ha gwelout lapined.
Gant ma zad
war hent Kaouenneg
laouen da zistreiñ.
Kaouenn o kanañ
ar wezenn en deñvalijenn
an avel o vlejal.
Tommder war an hent
war an aod gant ma familh
trouz ar pazioù.
Hélène o c'hoarzhin
o redek war un hent don
sivi e-kichen.
Hent du, hent bleiz
hent diluget
klask a ran ma hini.
Kollet war an hent
gant ar c'harr-boutin
ruz ha gwenn.
War hent ma zi
bleunioù ' barzh ma jardrin
trouz ar rinier.
Erc'h war an oto
o koachañ ar werenn dall
Paf ! Ur gwallzarvoud...
Tomm-tre an amzer
al laboused o kanañ
e kichen ar mor.
Oto ma familh
war an hent gleb teil
tost erruet d'ar gêr...
O vont da Vear
emaon 'barzh an oto
brav-tre an amzer.
Heol melen o kuzhat
ha bleunioù roz o tihuniñ
an hent dirakon.
War an hent tizh
skoet al labous ouzh ur werenn
ha me o ouelañ.
Trouz an oto
war maenigoù o lammat
betek ar bleunioù kaer.
O redek buan
e kreiz ar c'hoad, an heol
gant Yves-Marie.
Fall-tre an amzer
glav o skeiñ ouzh an oto
flastret ar vran.

Su l'chemin de l'aveni
j'avons crouezé la malurette...
Qhi q'j'alons d'veni ?
Amontant la côte, je ouai core
beriant la mizere
la berouette à la lavandiére.
Cant je rvouè le cherra d'mon enfance
les larmes m'arivent és yeüs
mon âme berzille dans les aojeûs.
Les chanteries és gerzillons
entermarqent le trichon en flleur
en lignées roujes su les banqhettes
La grand route ramenant a l'ôtë
S'adire dan le temp harou
Q'étoupe la veûre
Béto la soun'rie
nan fét tout not' sac
je me lëve e je m'en vas.
Est le jou de le rentrey
je vas préparë
mon métier à v'ni.
Qand la në érive
le biao soulaï nous qhite
tout le monde au lë.
Vla le frë qi piqe
j'vas aller dica l'afriqe
Maï, p'tite arondelle.
Je pars sans mes bassariao
je m'en vas tout sou
coume un p'tit qeniao.
Mon tórn de Bertaèyn
terti tertan long la graéy
mauv volan au vant.
Venèll part an qutt-mucz
un mur qi raèt au sólelh
bróst gardd le memoérr.
Le serpant esfrilaunt
s'antr-teróan sur la rótt
la sóritz tót braundi.
Anaéy joenn e bèll
chemein de viy e d'esspeirr
esteill dan le cièu.
Cotit unn bóteylh
au bót dóu fosae la qulepètt    
virgócz gaundilhózz.
Qutae dan la mouss
hardi d'enseitt luzeyaunt
chemeinaunt au long lór veyètt.
Róleinn la beroètt
terti tertan sur la santt
póm qi cheit a bas.
Resnn autaunt com Rom
poént le tan ó Cesar maen   
tótt lez rótt y menan.
Permier unn sortt de santt
pé unn maenierr de bèll rótt
la vlàe national veint catr.
Le vlàe arivae
par rótt, chemein sur ben dez lioey
le saunglier d'Eindd.
Qoeu aricoteriy !
chat e chaen dan la venèll
parae pór maunjae.
Su le ch'min d'la soie
ergardes ben autour de té
le Christ est ilé.
Su un ch'min qui teu
tout bouillonou je sé ché
su mon qhu tout pllat.
Un jou, o Ulysse
je teu à me pourmener
et veïla la pllée.
Me veïla parti
o mon chapé su ma teïte
su le long d'Hilvern.
Dans le boés d'Loudia
v'là t'y pas qu'un failli fion
hérussit par là.
A travers les cllos
Je prins le ch'min qi m'menit
A de bounnes galettes
De sente, de rôte,
De son pië, su l’iao
Surveni en Urope
Rôte des vents, crez des chemins,
Le temp ne set pus
D’oyou qi vient
jmen al sur la rotte
sur la rotte d'un biau courti
e you que jte vis
Cheminer pour se saover
Cheminer pour craire
Més la-lein des breches cllôzes sagnent
La-lein den le bâs chemin
d'ssou eune nuée de poûdr
Tersone le brut des sabios
Parai que mâts dessur la mèr ventouze
Tropelée de couèfes devers l’egllize
Berdi-berdao au brut des clloches
Coucou, berlu, jan
Sentes o coulour d'arqencië
Paizaije de cez nous.
Couéfes en chapè e belles hardes
Rezille des rotes messières
Hatou's les clloches sonnent,sonnent.
Bouillon du cherai
Ragoles depouillées des fossieus
Sentes fienses de l'iver
Mon pas sus le ch'min
Une feilhe s'abrive aprés mai
E mourt sour l' sapin
Diz-mai le r'membrouz
Qhi q' t'as don faet du ch'min
Qi t'araet m'nae a bout ?
Sour lez nueys grasses
Une charrte emmouley den l' charrai
Une corniy qi passe
Peltâ dan la hâre
l'dorissië piqhi l'oraille,
i ouï la conqe, hait
Efant, j'avâ pou
des comediens du bâs-ch'min
Baraqe, fouée d'feu
Kante¨son pecaw,
i s'nale de ouip en ouap
Sonjerie, pllézi
Au bord du charao
En berton, sont ben pus biao
Les nouviao paniao
Les chandelles de la charte,
Feujent lou rote,
Den le buhan de la net.
Achalée su les bouéz,
Sou l'orbiere,
Niante, la sente èt caleuvre.
Je ch 'mine et vais le monde,
Je vâs, tenant je vis,
Avancer et ètr.
Tenant, les mouches à mië,
par temp gheûz, o dessou du soulai,
Rechome-tai! E grouje deden!
Cié âzur mé blleüe
Un batet façone son ch'min
Pi pûs rein q'du blleü
Aciés sûs câïllous
Vantié des sent's de travers's?
Nen-ni "l'Ch'min d'Fer"
Teurtant teurtillant
Sablonou raïd bouillonou
Chêraï du vivant
rote ou cherraÏ
solées ou sabiaos
ée un bon soulaï qui faot !
bas chemin naer
amièle sente flleurie
pour cheminer o ielle
A mi-chemin, ée cor temps
de chouézi enter
orine et about
rottes ou nos gens chmine en sabiao
on a du dë a lé sieud
nous petits keniaou
Lima livachou
Trace dedvers le carrë d'choux
About'ra t-i ou ?
Bin sieude son idèye
Bin chouézi sa destinèye
Et tracë la rotte
Roulieures bouillonouzes
V'là core la cherte emmolèye
Mondite rabine !
On rouell'-ti don vite
en s'en r'venant du rigu'daod !
Le bedouaod bedouine...
Tous les jous je f'zons
matin e sair su la vae
d's aler-qe-d'-veni.
La cller' rait, bon's jens
mir' don dan l' bout du ch'minz creûz
eun' ferzae s'avole.
Mon pére ét tout fier
son permier tumbrè fini
il va chârayer !
Un p'tit ér' de boueze
Pépér' joue un avant-deûz
je dans' tout' benéze.
Je march' dan la rote
je ch'min' devers chéz Mémére
e saote a son cou !
Saqer su la chârte
s'emmoler dan le creûz ch'min
le pllézi du ch'va.
Je ch'min' dan la rote
ma couéf' m'a huchë dessu
je n' vâs pâs r'veni.
Mon veloc' tout neu
un' massacr crott' dan la v'nelle
me vla don a bâs.
Le chârai d' Saint-Jaqe
eparë par les etailes
je vâs me coucher.
La chârt' dan l' chârai
Emmolée diq'és essieûs
Le ch'va qernaobi.
Le bouillon ét dan l' chârai
Mai, je sieus les vaches
ça va pigaler !
La chârt' véssée dan l' chârai
Bon Dieu ! Les lizettes !
Le ch'va qi soufele
Les courous d' chemin
sont a sieudr le ch'va
tourjou o la pouch' su l' dôs.
J'alaes e je v'naes
La breune etet la,
Couett' tes choq's olmont l' roqhet

La chaleur tombait,
Remplissait l'eau du dezert
Qui fuyait de près.
Sous tes cheveux gris
où ma rêverie chemine
croisière parfumée

Leurs traces dans la neige
des dizaines de papillons noirs –
trois oies avancent
Souvenir d'enfance
Poussette chargée, ensablée
Chemin bétonné !
Longeant l'allée sertie de givre
un roitelet aventureux
mène sa danse silencieuse.
Sur la lande embrasée
où serpente la sente aux bruyères
la couleuvre est lovée.
Les coquelicots de juin
en livrée écarlate
jalonnent la route du pèlerin.
Entre terre et mer
le sentier du douanier
point de finition.
Lignes tracées
sur ma plaque de cuivre
des chemins creux.
T'aimes le beurre !
j'ai cueilli sur mon chemin
un bouton d'or.
Nuit sur le lac
en bateau à travers
la Voie lactée.
Coucher du soleil
sur le chemin du retour
un chien et moi.
Encore une absence
sur le chemin de l'école
cerises mûres.
En route vers le sud
sur les ailes des grues
poussières d'étoiles.
chemin de fer -
mon compagnon seulement
un selfie stick
un traîneau
sur le chemin enneigé -
le petit enfant tombe
beaucoup de papillons
sur la route vers l'ouest ...
rumeurs de guerre
camp de réfugiés ...
le cri des outardes volent
par la Voie Lactée
malade en chemin ...
dans le pommier presque sec
le chant du merle
seule sur le chemin -
rien que l'étoile du berger
me guide
couvert de neige
le chemin chez maison -
la lune se lève
trop plein d'émotions
j'alterne entre microscope
et télescope
L'odeur de son passage
le chemin d'un renard
coup de feu.
Eclatant
De mille étoiles
Le chemin au printemps
Pas à pas
Jusqu'au sommet
Le chemin
De brise et de bise
De brume et d'embellie
Le chemin
Chemin verglacé
des traces de sang au sol
mon sirop de fraises.
Au bout de la grève
de grands feux sont allumés
las, le geai ricane
Tout en souriant
la vieille montre le chemin
elle n'a plus de dents
Le chemin pavé
luit sous une pluie battante
mort est mon pepin
Chemin cabossé
où ton sourire en écho
caresse ma joue.
Les silences hurlent
sous la lune argentée
leur chemin de croix.
Dans un coin de ciel
les étoiles tracent leur route
- pupilles humides.
La Voie Lactée
sous la forêt des étoiles
les chemins des hommes.
Les forêts d'antan
les chemins de Brocéliande
le brame du cerf.
Lune gibbeuse
c’est ici que nos chemins
se séparent.
Au bout du chemin
l’adieu devant
ta tombe.
Main dans la main
au bout de notre chemin
la voie lactée.
Vent dans les sapins
Neige tombe mais me cache
tous les doux chemins.
Une seule branche morte
Neige ne tombe pas tout juste
sur mon chapeau mouillé.
Le chemin est sec
la pluie sur les herbes chaudes
les feuilles s’égouttent.
Je prends la neige
avec ma luge rouge et bleue
dans le grand chemin.
Je fais du vélo
sur les beaux chemins terreux
sur ma tête mon casque.
Le chemin est beau
les arbres bougent autour
je sors du chemin.
Je vois un chemin
je rentre dans le chemin
je joue et il pleut.
La rosée glisse vite
les feuilles tombent doucement
roses du chemin.
canicule-
qu'il est long le chemin
qu'il est loin le lac
Le chemin boueux
éclairé par le soleil
sèche doucement.
Sur les chemins fleuris
les vents arrêtent de souffler
le printemps revient.
chemin faisant
sur le mur détrempé
l'escargot baveur
La neige qui tombe
le beau chemin est tout blanc
l’hiver approche.
Un oiseau naîtra
l’hiver bientôt d’où viendra
saison des amours.
Les feuilles mortes
quatre saisons seulement
l'arbre lui est toujours.
Sur les grands chemins
couverts de feuilles marrons
et règne l’odeur.
godillots aux pieds
les portes de Compostelle
au bout du chemin
Comme une étoile
sur le chemin de l'école
un pétale doré.
Sur le grand chemin
je cherche et je ne trouve rien
sur la branche de chêne.
Sur un des chemins
la neige est partout autour
hiver terrible.
Sous les arbres, caché,
le soleil monte l’escalier
de l’eau artésienne.
Les bourgeons fleuris -
un vieillard s'arrête
oubliant son chemin.
Le long des quais, une
à une les lumières des rues –
ce coucher allumé.
Poser ses bagages
sur le rebord de la nuit
et puis s’en aller.
À la fin du jour
la nuit écrase nos rêves
- chemin étoilé.
Soleil en morceau
sur la route sinueuse
de son dernier souffle.
brume du matin
phare inconnu
attire ma voiture
vent d' automne
monotonie de feuilles mortes
sur la promenade
la nuit
hors de l'abris
vent étouffant
Souquant dans la côte,
un vélo et un saxo,
"c'est lui, c'est Julot !"
Finis les binages,
dansent légers les sabots,
sur la route ce soir.
Le chemin se trace
Pas à pas de velours blanc
A l'instinct de chasse
Le son de l'eau Un beau petit poisson
Traverse les rochers des rivières

Une petite rivière L'eau coule le long du ruisseau
Chemin à travers les montagnes

Eau froide et torride Descendre la montagne
Une vue magique

Le soleil doux Au-dessus du bleu infini
Légère brise

Le long du chemin
j'ai vu les bourdons,les guêpes
mais pas les orties !
Mes chemins de rêves
chaque jour se rétrécissent
Seule au bout du bout
L'infirmier de nuit
éteint toutes les machines
la fin d'un chemin
Promenade
seule son ombre l'accompagne
au bord du chemin
Piste toute aiguillée
Mes pieds sur les dures ornières
Finie la douce boue
Aube, Verlaine en tête
Dans l’allée noire du lycée
Seul avec la Lune
Cloué à l’autoroute
Mes yeux fouettés sans pitié
Par le feu d’or des feuilles
Croisés en chemin
leurs deux sourires
prêts à s'embrasser
Tempête hivernale -
grimper sur l’échafaudage
la vapeur de thé.
Oh joueurs de billes
ôtez vous de ce chemin
monsieur Vélo passe.
Pluie de larmes d'or
sur le chemin de halage
chagrin de saison.
Grise promenade
mais au détour du chemin
feu du mimosa.
le bleu du ciel jouit
rayons de soleil l'enflamment-
hiver à l'envers
Par dessus les toits
chemine l'oiseau de fer-
pépie rouge-gorge.
Pour l'odeur d'un pain
traverser toute la France-
devenir Bretonne.
Serpent de terre douce
aux confins de l'écoumène ~
l'homme trace sa route.
Aurore timide
sur la sente indomptable ~
ma course s'enflamme.
Sur le bas côté
des pèlerins amusés ~
je porte ma croix.
La tête vide
la page blanche, j'ai pas écrit
mon haiku.
Au fil du chemin
ta main caresse le vent
mais les crocs du chien.
Tapi sous la neige
le sentier de l'éternel
guette l'éphémère
Un enfant sourit
sur les sentiers oubliés
tendresse infinie.
Prise en charge
départ pour exil lointain
Pitié ! Où va-t-on ?
Noirceur du goudron
hérisson imprudent tué
famille en deuil.
Clair de nuit sans lune
voyage improbable
sur le ruban noir.
L'eau sort du lit
C'est Venise rue Brémond d'Ars
Les pavés se gondolent.
Nous étions 36
Dans la gadoue, sans godasses
Je faisais du 42.
La ligne de vie
Chemin dans la main
Une biche, la nuit
Mon destin
sentier vers le ciel
oiseau blanc.
Rivière sans fin
ton ame pure et limpide
voyage sacré.
J'ai plonge
Dans la lumiere de tes yeux
Chemin vers l'infini.
La poussette roule
sur un lit de feuilles mortes
crépitement doux.
Le chat renifle l'oiseau écrasé
une voiture stoppe, d'autres le contournent
il n'est pas effrayé, c'est un chat noir.
Le soleil bas sur l'horizon
l'ombre des poteaux
zèbre la route.
Flaque brillante sur l'asphalte bleu
la voiture surgit
le passant éclaboussé.
Le ruban gris de l'asphalte
s'étire sans fin
dans le rétroviseur.
Le sentier ondule sans fin
découpant la lande
l'horizon est encore loin.
Je marche depuis l'aube
compagne fidèle
mon ombre silencieuse.
sentier du lac
les fleurs de neige s'étirent
sous la traînée de lune
Premier baiser
sur la route de Galway
le clin d'œil des moutons.
Chemin du retour
sous les chaussures de Jack
les cailloux dansent.
Sur les eaux du lac
une graine de chardon
roule sa route.
Passe un voyageur
un papillon sur le sac
couple de silence.
Je suis mon étoile
mais elle fait n'importe quoi
je vais la quitter.
Sous les ponts l'eau coule
emporte mes souvenirs
ma mémoire est vide.
Subtil sinueux
vers le chemin du désir
intime secret.
Retour de soirée
bicyclette dans la nuit
une luciole.
Sentier saint Guirec
sur son aile la mouette apporte
l’aurore.
venelle des ribaudes
deux ados gothiques arcboutés
à leurs portables
Sentier enneigé
la glissade m'ouvre la voie
des étoiles.
Chapelets de vagues-
face à tant de villas vides
eux deux sur la plage.
Un fond de brume-
dans la matrice du sable
toute ces empruntes.
Des embruns prégnants-
sourde aux clapotis des vagues
une araignée tisse.
Petits pas menus
trottinements en chemin
hérisson en fugue.
Balade iodée
aérée et arrosée
de neige d'écume.
Route sous la pluie
battements des essuie-glaces
ballet des balais.
Feuilles mortes du chemin
ombres au dessus de ma tête
le chant des oiseaux.
Mntée en alpage
dans la voix du berger
un autre printemps.
Tous fuyant Alep.
quelques larmes de crocodile
aux Nations-Unies.
Sous la Voie Lactée
comme il peut sembler petit
notre chemin.
Chemin d'école.
le vent d'automne y malmène
feuilles et enfants.
Au bout du chemin
le viei homme disparaît
- un faisan traverse.
Ajoncs à nos trousses
le chemin des fourmis rouges
nous coupe la route.
Cul blanc des lapins
grignotant des queues-de-lièvre
au bout du chemin
Chemin de halage
les ivrognes et leurs chiens
nourrissent l'aigrette.
A l'ombre du calvaire
trame de ces chemins qui partent
irriguer les âmes.
Jetés aux courants
mots tendres pour te composer
un poème d'amour.
Pieds frappant le sol
le cuir du chemin se tanne
hardi voyageur !
Parterre d automne
le chemin est à lui seul
un cimetiere.
procession d automne
les feuilles silencieuse
dans la riviere
Le papillon meurt
comme dernier trait dans l eau
son jiseiku d adieu.
Voie express mouillée
Rosa dans la nuit noire
arrête les voitures.
Chemin de l'école
au loin des cris d'enfants
assis en Bouddha.
Allée de platanes
à pleines mains l'enfant
fait voler les feuilles.
Chemin des vignes
les derniers raisins ridés
sous le poids de l'ombre.
Le chemin de la vie
comme celui où je marche
Ffeurs et épines !
Sur le chemin
L'homme qui boite
me sourit
La neige de cette nuit
a avalé le chemin
solitude.
Chanson du grillon -
comment erres-tu le chemin
de retour à la maison ?
Convoi de réfugiés -
dans les yeux de bébé
le ciel sans frontières
Crépuscule d'hiver -
cherchant un chemin plus court
vers soi-même
Dans le creux de ta main,
la trace mystérieuse,
du sillon de ta vie.
Les feuilles mortes
Balayées par le vent
Dansent sur la route
jours sombres et glacés
routes gelées
freinent les sorties
dans la friche du sentier
un parfum oublié
soudain me saisi
note au calepin:
au goût des bruants des neiges
le sel du chemin
jour ensoleillé -
jamais tant vu sur la route
bateaux et voiliers
milieu du chemin -
vers le chat blessé un homme
va pierre à la main
Et chemin faisant …
Pourquoi pas chemin perdrix ?
Demanda l’enfant
Un chemin mouvant
Certitudes dérobées
Tes pas sur le sable
Chemin de lumière
Loin, très loin du hasard
Menant jusqu’à vous
ce soir nous nous rencontrons
dans le sentier de la vigne -
attends-moi!
nous nous rencontrons ce soir
sur lʹ avenue des peupliers -
je tʹ attends avec impatience
cʹest la rentrée
en mʹengageant sur la voie Traian -
jʹarrive pour vous y emmener
Sous les arbres, caché,
le soleil monte l’escalier
de l’eau artésienne
Ah bourgeons fleuris -
un vieillard s'arrête
oubliant son chemin
Le long des quais, une
à une les lumières des rues –
ce coucher allumé
Doux chant de l'oiseau
Et mes pas qui m'emmènent
Au bout du chemin
Chemin côtier
Dévalant sa pente
Des ajoncs d'or
Avancée du grand âge
Et pourtant si court
Le chemin parcouru
Sentier sous la glace
à toi l'étranger traqué
la chanson de l'eau
seule cheminant
avec l'escargot d'Issa
vers le Mont Fuji
seule cheminant
avec l'escargot d'Issa
vers le Mont Fuji
averse en chemin
de plus en plus lourdes
mes espadrilles
vol de migrateurs
traverse géométrique
d'un ciel sans balises
bornes égrenées
rosaire du bord des routes
tout au bout le ciel
jamais ne demande
ta route à qui la connait
– goût des pommes vertes
rares sont les droites
sur le chemin de la vie -
tours et détours
banc de l'église -
file la coccinelle
chante la chorale
avions comètes
en lignes convergentes
à la pointe du jour
tôt au printemps
au-dessus de notre village
la route des bernaches
toujours pareil
le chemin tragique des guerres
on ne fait rien
nos étoiles
suivent toujours la même route
la Voie lactée
Chemin de l'exil
Froid, faim, danger permanent
Accueil bienveillant
Friselis des feuilles
Pas feutrés sur le sentier
Pensées légères
Haleurs en sommeil
Le fleuve plus lent que sa rive
La mer s'éternise
Le chemin rutile
Inondé de cailloux d'or
Brodé de genêts
Seul sur ce sentier
Tracé par des milliers d'âmes
Tant d'ombres en allées
trafic de péniches
sous le pont Mirabeau
houle la Seine
voies désaffectées
plus de trains à voir passer
des vaches ruminent
Elle à petit pas
lui derrière maugréant
orage en suspens
Le long du sentier
des mûres rouges et noires
Tant pis pour la pie
Sur le chemin vert
le chant du rouge-gorge
Sacré silence
Sur la route obscure
un village dans la vallée
nids de lumière
Sur le beau chemin
une longue chevelure rousse
marche devant moi.
Chemin de pierre
une barrière détruit la nature
près du MacDo.
Dans le chemin boueux
une flaque d'eau lumineuse
le soleil s'y noie.
Un panneau indique
le nom de mon village natatl
plus que dix kilomètres.
Ne pas s'arrêter
n pied devant 'lautre
jusqu'au sommet.
Sous les hauts platanes
tombent les larmes rapides
armes puissantes.
La pluie bat fort,
mes chaussures toutes boueuses
mouillées, grelottantes.
En haut du chemin
une forêt en contrebas
des bruits étranges.
Retour en arrière
perdu en cours de route
ne sais plus ou aller.
Le regard fixe
va où tes pieds te portent,
marchent sans réfléchir.
Route interminable
un chemin quis e répète
une routine s'installe.
Sentier de feuilles décédées
oiseaux allant de branches en branches
j'ai l'fessier mouillé.
Sur ce chemin
un être affolé
tout de suite écrasé.
Debout sur les feuilles
glacé et immobile
j'ai toujours aussi froid.
Toute l'éternité
des pensées vides errent
sur le chemin de la mort.
Sur la garenne
les feuilles au vent
glissent en sifflant.
Les feuilles décomposées
on gambade dans la boue
un oiseau chante.
Le chant des arbres
des mots
gravés dedans.
Ne pas se souvenir
de cette nuit dans ce chemin
même en cherchant un peu.
À chaque nuit sombre
elle me mangue tant et tant
la voie lactée.
Un simple chemin
une mésange s'envole
de son arbre perché.
Dans un chemin de boue
des feuilles mortes, frissonnantes
au pied de l'arbre tordu.
Ellipse temporelle
cloche qui sonne
de retour à l'école.
Marcher en famille
sur le sentier montagneux
le vautour me guette.
Découverts d'en haut
les kayaks sur la rivière
~étranges fourmis.
Des traces de pas
sur le chemin enneigé
visite surprise ?
Sur l'étroit chemin
quelques rares promeneurs
~l'escargot avance.
L’automne s’enfuit
Sentier migrateur
Des oies sauvages
Éboulis et chardons bleus
Un ravin s’impose
Au détour du sentier
Passent les brumes
Le chemin reste le même
Abrité sous nos pas
en chemin
il contemple le père noël
dans sa boule à neige
Au zoo de Pont Scorff
un flamand rose dans le ruisseau
chants d'oiseaux.
Sur le chemin de la mer
mes mains caressent le sable
je suis heureux.
Sur le chemin de montagne
je mange des myrtilles
le soleil me regarde.
Entre chien et loup,
la lune près de l'étang
se regarde dans le miroir.
Comme un chamois
qui gambade au vent
j'encourage la nature.
Arbuste en fleurs,
sentier de rivière,
une roue de moulin.
Dans la montagne
les cailloux caressent
le chemin de terre.
Le bruit de l'océan
la beauté des grosses vagues
mes cheveux bruns qui volent.
Sur de gros cailoux,
le reflet de la lune sur l'étang
m'observe en secret.
Dans le grand chemin
la chaleur m'éblouit
l'odeur du sud.
Tout seul près de la forêt,
une odeur nauséabonde :
mon chien a vomi.
Chemin de forêt
le ciel scintille dans le reflet
de l'eau boueuse.
Sur le chemin de la mer
je marche avec maes parents
il pleut.
Grosse lune dans le ciel
se reflète dans l'étang
quand nous marchons.
Dans la forêt
une branche craque
Je suis perdu !
Le long d'un ruisseau
un roucoulement sublime
enchante mes oreilles.
Sur un chemin de cailloux
je marche : un ciel clair,
une colombe blanche.
La route au loin
les oiseaux dans le ciel
j'avance tout doucement.
Chemin montagnard
perce-neige et rosée
paysage magnifique.
Je me promène
un grand héron s'envole
sur le lac bleu.
Belle patinoire
je tombe tout le temps
c'est trop marrant !
Le vent souffle
des craquements dans la forêt
j'ai peur.
Chemin de forêt
ma chienne Gïa
renifle les pâquerettes.
Assis sur le banc
mouillé par la pluie,
je regarde le canard.
Flaque d'eau,
joli bateau
marche dans l'eau.
Chemin de lune
éclaire ma voie
éclaire ma vie.
Soleil couchant
rose le ciel
le chemin magique.
Etang bleu
route vert grenouille
la joie est éternelle.
Bleu le ciel
le chemin des nuages, Quimperlé
s'endort dans la tristesse.
Sur le chemin de la rivière
je cueille des fleurs avec ma copine
et mon amoureux.
À la plage de la cabane
je joue au foot avec mes frères
grand soleil d'été.
À vélo avec mon copain
Aïden qui tombe, il a mal
et je le relève.
Au bord d'un ruisseau
sifflement d'oiseau, on joue avec l'eau
c'est drôle !
Sur le chemin,
sandwich à la main,
un oiseau chante.
Sifflement des oiseaux
sur le chemin de la rivière
je vois des petits poissons.
Dans la forêt de Toulfoën
avec mon chien Mady :
il tire sur la laisse !
Heureux de partir
vers les Alpes
vers le Mont Blanc.
Sur le chemin de la plage
on retourne dans la voiture
bien au chaud.
Sur la route de Jouet Club
je pense aux Lego
que je vais acheter !
Sur le chemin du château
un orvet passe :
j'ai peur !
Chemin de la plage
avec Wendi, l'eau
comme de l'eau de roche.
Sur la dune du Pilas
heureux d'aller au Grand Crooc
piscine en famille.
Heureux de partir
sur la route des vacances
vers les Pyrénées !
Au Sri Lanka
je trébuche sur le chemin
du sang sur les cailloux.
Un jour d'été au soleil
le chemin de sable
devant la mer brillante.
Un jour à la mer
mon chien plonge avec moi
je suis tout mouillé !
Sur un sentier
montagnard, à Carcassonne
il fait chaud, ça grimpe !
Jaune le soleil
sur le noir de la photo
la misère s'endort en chemin.
Avec mon chien
sur un sentier côtiuer
le soleil brille sur la mer.
Petits flocons tombés
chemins ensoleillés,
et moi, émerveillée !
Un jour à Disneyland
j'ai peur et je pleure
à cause de Mickey.
À vélo avec Papa
sur ma tête, tout à coup
un CACA D'OISEAU !
Sentier de forêt
promenade avec les chiens
Oscar me fait des câlins !
Coquillages à la plage
sifflements des oiseaux, et
anges dans le sable.
Pour les pèlerins,
l'aiguille d'une boussole:
la flèche de Chartres!
Flâner, folâtrer
puis cheminer vers l'école...
parmi les buissons.
Des fraises sauvages
et des œillets de poètes
au bord de la sente.
suis en perdition
à la croisée des chemins
diablesse de brume
à chaque nuit sombre
elle me manque tant et tant
la voie lactée
bave de limace
échappée du potager
où te caches-tu ?
raidillon
haletant il encourage
son ombre
chemin de traverse
une colonie de fourmis
coupe la route
premier froid
le chemin de la forêt
se couvre de feuilles
Lissant ses moustaches
blanches,le rat musqué hésite
chemin dans la brume.
Au bord du chemin
une plume de geai
posée sur la pierre
Chemin de sable –
de flaque en flaque les sillons
des vers de terre
Chemin de neige –
deux tourterelles immobiles
couleur cendre
Les pommes dans le chemin creux
Bientot ensemble au pressoir,
Leur coeur en étau
Ci-devant-moi, piétinée,
Gît l'herbe fraîche et mouillée
Quelqu'un est passé...
Ma vie je l’ai perdue sur la route,
vers Brocéliande,
vrai coeur de Breizh
J’en ai perdu du temps,
perdue sur les routes,
les routes des Marches de Breizh.
Haïku du dragon du port:
L’enfant sur le chemin lui fait signe.
L’oeil immense cligne de plaisir.
vers le ciel un ange
emporte l'âme de Sam
tombé en chemin
par le chemin l'ange
accompagne madeleine
au ciel étoilé
le chemin est long
au bout la chute finale
pour tous les vivants
Saison de dégel
dans le chemin détrempé
ornières de pas.
Printemps hâtif
les nids-de-poule pullulent
chemin de croix des pneus.
Par monts et par Vaux
en marche vers Compostelle...
braves pèlerins
Un petit sentier
serpentant dans la colline...
joie des randonneurs
fidèles partout
en quête du paradis...
le chemin de Croix
Voleur de grand ch'min
Rêvant au son des autos
Stoppant au péage
Stellaire farandole
Astres dans leur course folle
Montrent bon chemin
L'ambré rhum en soi
Ne valait la soie pour Rome
Mais naquit deux routes
Dunes poitrinaires
Le vent le soleil de face
L'oubli d'être vieux
Usage du temps
Morcellement syntaxique
Pédestre et cycliste
Rouler nulle part
A vélo sur le terril
En dehors du monde
un col un sommet un ciel
je voulais juste m'assoir

Haute route
de ses narines le vent
souffle les chandelles
Monceau de cailloux
le cairn qu'ils ont dressé
est blanc de givre
Le ciel se dégage
le chemin des anciens
dévoile son sens
Ah le vent
il ne reste des cairns
que ces amas de pierre
Grande randonnée
l'inconnu s'habille
en rouge et blanc
Bord de la grande falaise
elle n'a fait que suivre
les coquillages
par monts et par vaux
sur tous les chemins du monde
libre et sans entrave.
suivre le chemin
millénaire tradition
et mourir d'ennui.
entre herbes et bruyères
par un chemin sinueux
découvrir la grève.
le dernier chemin
c'est une autre solitude
une autre lenteur
un ruisseau de rires
roule dans les ruelles
premier soir d'été
deux cygnes en voyage
la rivière ressemble
à une patinoire
Un rien me curiose
dans ce chemin qui s' étrange
toi seul m'amerveille
Dans un chemin creux
ombre et lumière s' amusent
mes yeux papillonnent
Sur le chemin du temple
me suis cassé le pied
Bouddha n'a pas bougé
Traversant le ciel
le V des bernaches
chemin migratoire.
Chemin de traverse,
Mille pas défont la neige
En soupe marron.
Au bout du chemin
l'attente d'une silhouette
déjà l'absence
Un galet ricoche
de nuage en nuage
lancé sur le lac
Au bout du chemin
l'attente d'une silhouette
déjà l'abscence
Poussière d'espoir
sous chaque pas d'immigré
posé sans retour
Sur le fil de l'ombre
je marche et saute à pieds joints
flaque de soleil
Traversée du fleuve
Deux pièces sur les yeux
D'un monde à l'autre
Zigzaguant entre
Les parasols bigarrés
Vendeur de chichis
Marchant dos courbé
L'homme s'éloigne déjà
Brouillard d'automne
Pas pattes et pointillés
chemin incertain
sur le sable du rivage.
Le soleil tôt venu
m’a ouvert une route.
Cette route, toutes les autres.
Au bout de l’allée deux chemins
ne pas choisir
seule la marche est le chemin.
Bruissements de feuilles
Et de châtaignes écrasées
Châtaignier qui rit
Quatre traces de sabots
Glands cassés, feuilles déchirées
Beau carrosse promené
Des arbres, un chemin
Les branches craquent et s'écartent
La lumière passe
Joli papillon
Tourbillons sur le chemin
Plouf dans la fontaine !
Etoile dans le ciel
Montre le chemin de nos rêves
En couleur cannelle
Au plus clair du jour
Rayons dans le chemin creux
Eclats de l'été
D'un chemin à l'autre
Vieux pont en bois
Clapotis d'eau fraiche
des pattes d'oiseaux
et quelques miettes de pain ~
chemin enneigé
longeant le canal
sous les pas un lit de feuilles ~
balade craquante
au jardin des Plantes
même la rose transpire ~
sportifs du dimanche
Le chemin de l'étang
je mange mon sandwich
et repars chez moi.
En voyage, direction
Disneyland Paris, musique
de mon MP4.
En classe de neige
sous le vent, le soleil
je skie avec mes amis.
En montagne
un premier flocon tombe
sur la neige.
Dans le train
avec ma famille, le temps passe
lentement.
À la montagne
je skie sur la neige
et les petits flocons.
Une moto renversée
sur l'autoroute, la jambe
du motard cassée.
Il fait beau,je marche
dans les volcans, crac !
je me casse la jambe !!!
Dans la montagne
la piste noire, salto arrière
j'ai un peu mal.
Forêt
ma famille et le poulain Eliote
marchent dans le soleil.
Un jour ensoleillé
à vélo avec mon copain
je me suis ouvert le genou.
Sur mes skis
je tombe, je pleure
il fait beau.
Sur les autoroutes
beau temps de joie
vacances en famille.
Je regarde
la pleine lune ce soir
je suis fatigué.
Dans la neige
nuages tristes et gris
luge qui glisse sur la glace.
A Disneyland Paris
notre ticket de caisse dans la machine
je prends le chemin des boutiques.
Montagne en Corse
je marche sur les cailloux
la musique des vaches.
Dans un train
bruits de rail, conversations
j'ai mal à la tête.
Chemin montagnard
je marche avec ma famille
un grand cri de buse.
Le chemin de fer
enneigé et glacial
le vent souffle.
Soleil et poudreuse
en haut de la piste
je glisse.
Chez mes grands-parents
le ciel gris, la tempête
les arbres humides.
dans la mienne
sa petite main
le chemin moins long
Sentier des douaniers -
de qui se moquent-elles
les mouettes rieuses ?
les mains dans les poches
sur le chemin d'autrefois
où nous étions deux
au bout du sentier
l'automne éclabousse
la lumière
chemin sinueux -
une digitale à la main
la vieille femme s'en va
noces de lilas
le bonheur d'avancer
à deux
Fougères et lierre
sur le vieux chêne tout vert
du chemin gelé.
nos balades au parc
mon calepin boursouflé
de feuilles à sécher
chemin muletier –
le marcheur prend dans ses bras
son chiot fourbu
retard du train
l’escargot presqu’arrivé
au bout du quai
Toboggan mouillé
le ciel trace son chemin
d’une seule goutte.
Avec ma trottinette
je fonce dans la barrière
mal à la cheville...
Une grande lune
la voiture près de l'arbre
nuit étoilée.
Avec mamie, vite !
un dérapage sur le chemin
je tombe du vélo...
Dans la voiture,
un tracteur crève devant nous :
j'ai peur.
Sur ma trottinette,
au parc, le soleil d'hiver
brille.
Sur le tandem de Tata
on tombe sur la plage.
Je ris et je pleure.
Sur le chemin
on pose les vélos
pour grimper aux arbres.
Dans le train, avec mes parents
j'ai vu un oiseau
dans le ciel.
Avec maman,
mon vélo tombe devant la maison
je pleure.
Sur mon nouveau vélo
j'essaie de rouler sur le sentier
je ne suis presque pas tombée.
Dans le train
un tunnel noir plein de dessins
seule, sans mes parents !
Sur la route de l'école
je vais arriver en retard :
un bouchon.
À vélo, dans la forêt
je tombe dans la descente
à cause d'un petit caillou.
À vélo sur le chemin
devant maman :
je connais la route !
Sur mon poney Mystère
les feuilles me chatouillent
le chemin du vent.
Feuilles d'automne
fées virevoltantes
mon coeur apaisé.
Pierres moussues, fougères,
dans le brouillard d'automne
paix, temps suspendu.
Un pivert martèle
dans le bois
de l'arbre qui chante.
Landes de sable -
les chemins aussi
se perdent.
Chemin secret...
elle regarde les oiseaux
convoler.
Flaques du chemin -
pieds nus
dans le ciel d'été.
Le long du chemin
trésors cachés sous les feuilles
deux champignons blancs.
Des trous dans le chemin
traces de châtaignes et de glands
ramassés au sol.
Le chemin est long
des passions, des amitiés
la mort recommence.
Chemins de traverse
des nuits de rêve éveillé
la vraie vérité.
Au bout du chemin
la clairière dans la forêt
nous reviendrons là.
Toutes nos cultures, toutes nos histoires
nous offrent une direction;
tout pour ne pas voir notre destination finale.
Maisons désertées
tempêtes de vagues et de pluie
sentiers côtiers.
Dans ce chemin creux
les traces de mes ancêtres
l’automne efface nos pas.
Parallèle au ru
serpente dans la vallée
le chemin tortueux.
chemin forestier 
j’allège le silence 
de quelques cèpes. 
Lumière, fin du rêve
je retourne amer
vers la Terre.
Sur les chemins blancs
je souffle quand crie le vent
et s’enfuit le temps.
Le chemin est sacré
un jour je reviendrai
je dois partir pour t’aimer.
Pourquoi, dis, pourquoi ?
la lente et douce descente
de toutes mes larmes.
Vent hivernal ~
l'ombre mouvante
de l'arbre nu.
Froidure d'automne ~
la campagne se couvre
de mélancolie.
Dernier soleil
sur le chemin humide et froid
y croire encore.
Bogues et épines
le chemin de la fontaine
sanctuaire de châtaignes.
Deux sillons parfaits
strient l’enveloppe de neige
pas l’ombre d’un râle
Pieds humains dans l’eau
trois ombles solennels
s’apprêtent à l’effroi
Ma main dans la tienne -
déchaîné le vent nous suit
sur l'allée du parc.
Chemin de départ -
les ronces accrochent
un pan de sa robe.
Chemin des poètes -
j'ai rencontré le soleil
dans les feuilles d'automne.
Tempête ~
des pensées entremêlées
soudain la voie.
Bae an Anaon
tant de chemins engloutis
par les courants.
Entre mer et ciel
balayé par le vent
ce chemin de terre.
À la campagne –
roses sauvages poussent sur le chemin
qui ne mène nulle part.
La gorge –
au-delà de la courbe d'entrée
fin de l'arc en ciel.
Pétales sur la ruelle –
pièces de l'étoile filante
de la nuit dernière.
Les chaussures gelées
on ne peut s'entrelacer
que fleurisse l’œillet !
Gouttelette perdue
aux croisements de la toile
l'araignée a soif.
Un rai argenté
souligne l'intense vert mousse
coquille en route.
Au bout du jour
au bout du chemin
assis regarder la lune.
Les mains vides à la gare
d'odeurs en senteurs
le nez qui voyage.
Ce matin frisquet
deux cailloux en poche
prendre le vent du grand large.
Penfoul —
pas de wifi
pour surfer.
Touffeur du Mékong —
elle saute sur le repas
et dans le fleuve.
Chemin des Dames —
marcher là
où le sang a coulé.
Petit caillou blanc
tout seul luit sur le chemin
un enfant le cueille.
Chemins de nuages
bleu du ciel cherche sa route
guidė par les vents.
Sable encore humide
chemins de pas enfantins
défient l'océan.
Le vent d’automne –
la forêt cache ses chemins
avec des feuilles.
La Voie Lactée –
une luciole cherche
encore son lieu.
J’attends mon tour
pour traverser son chemin –
le vent d’automne.
Étoile filante -
elle m'emmène sans bruit
au pays des rêves.
Le long du ruisseau
il balaye les cailloux
du bout de sa canne.
Il cueille des mûres
sur le chemin de l'école
pour son petit fils
Petites noisettes
prenez garde, le chemin
invite gourmands.
Doux ronrons des ruisseaux,
le chemion à l'écoute
vous accompagne.
Herbe volage,
chemin de coquelicots,
valse à quatre temps.
Les oies blanches
au-dessus des nuages
chemin du fleuve
La fourmi progresse
sur ma couverture bleue
fermer la frontière
Sentier de terre
repris par la forêt
mes disparus
Partout où je vais
le chat surgit de nulle part
passant son chemin.
Une cabane en bois,
dernier territoire connu
au bout du chemin.
Au bord du chemin
le lézard dort au soleil.
ne pas déranger !
Las d'être refoulé
il a rejoint la rivière
le caillou solitaire.
Surprise par la pluie,
sur la route serpentine
la couleuvre rit.
Où aller ?
Le ruisseau capricieux
rit de la question.
Partir simplement
long chemin de prières
pèlerinage.
Pluie dans mon jardin
sur un chemin de pierre
un escargot.
À travers le champs
un chemin plein d'ornières
les pieds mouillés.
Bas-côté, bitume
jusqu'où et jusqu'à quand ?
Plus du tout d'amour.
Assises
au verdict, elles consentent
cette fois
Son œil pauvre
mendie et maudit le passant
destin.
D’une traite
elle traverse, rayonnante
l’abattoir
De nuit la luciole
n'éclaire pas tout le chemin
uniquement nos yeux.

So harsh and so smooth
Sometimes steep sometimes even
The path
Listen to the sea
Whispering your path
amongst the cobbles
tumbling
still falling
every leaf
morning mist -
spider recedes cobeweb
from the forrest
occupation -
spider surrounds fly
between the lanterns
Kêrannarako bidean
Txakur bat baserri batean
Aitaren bizarra izoztu da
Strade dei monti Arre
Il bagad nella macchina
Occhi e orecchie kof-ha-kof
L’esglaish taus eriçons
Tà la mainadeta
Lo camin grand de l’estiu
Un troç de camin
Dab ua amiga de Nadau
Qu’en pensa l’abeth ?
Down on the highway
I heard the sound
of a crying cloud